Op vrijdag 8 oktober speelde En Passant III haar eerste wedstrijd van het seizoen. 605 dagen na de laatste wedstrijd mochten de Passanters weer aan de bak. De vorige wedstrijd, gespeeld op 11 februari 2020 tegen Oud Zuylen Utrecht, werd met een krappe 4½ - 3½ gewonnen. Een 4½ - 3½ overwinning zat er ditmaal zeker niet in, aangezien in de SOS 2e klasse de teams gereduceerd zijn tot 6 man. Afin, minder werk voor de teamleider zullen we maar denken.
Toch was het voor teamleider Dion nog niet zo makkelijk een team aan de aftrap te laten verschijnen. Niels moest een lange dag werken en zou de aanvangstijd van 19:45 niet halen. Thomas en Calvin waren beiden nog niet helemaal wedstrijdfit na hun week op de Europacup in Noord-Macedonie en hadden daarnaast ook nog andere verplichtingen, maar dat geheel terzijde. Gelukkig was Laurents wel snel genoeg hersteld en ging zijn vliegtuig naar de volgende vakantiebestemming pas een paar uur na de wedstrijd. Puntje bij paaltje had Dion 6 namen om achter de 6 borden te plaatsen.
Bij aankomst in ons eigen DSC viel meteen te merken dat er in 605 dagen een hoop kan veranderen. Voor het eerst sinds ik mij kan heugen was eenieder op tijd en konden wij op tijd Soestwaarts. Met 5 man in de auto schept toch een band. Je gaat er misschien niet beter van schaken, echter weet ik nu wel alles over paling, witvis, het vissen in een kuil, de biodiversiteit in het IJsselmeer en ga zo maar door. Achja, dat is een keer iets anders dan de gebruikelijke reformatie-retoriek.
Op tijd vertrekken = op tijd aankomen. Hierdoor kon er om 19:45 begonnen worden tegen de Soestenaren. Rut ‘Lallie’ Koelewijn speelde de eerste paar zetten alsof hij voor de avondklok thuis moest zijn, na een zet of 12 leek hij zich te herinneren dat die er al een tijdje niet meer is en kon het schaaktempo wat omlaag. Toen ik naast mij ineens de nodige baaltermen van zijn tegenstander hoorde, wendde ik mijn hoofd tot de partij. De tegenstander van onze Rut had een stuk in laten staan. Rut, stoïcijns als hij is, aarzelde geen moment en maakte dankbaar gebruik van deze blunder. 1-0 voor de onze zou je denken, maar niks bleek minder waar. Een paar zetten later liet ook Rut zich foppen en zo had zijn tegenstander ineens het voordeel. Hij liet zien de eindspeltheorie te kennen en Rut moest opgeven. 1-0
Ikzelf speelde een moeizame maar toch interessante pot. Het voordeel schommelde een beetje heen en weer. Er waren weinig geniale zetten, maar daar stonden dan ook weer weinig fouten tegenover. Gedurende het eind van de wedstrijd had ikzelf toch liever de witte stukken gehad. Helaas had ik zwart, dus dat was pech. De stelling werd slechter en slechter en ik zie de bui dan al vaak hangen. Zetten voor jezelf zien blijkt toch altijd weer lastiger dan voor je tegenstander. Opeens bood mijn tegenstander remise aan. Als ik hem geweest was had ik het nog zeker even geprobeerd. Meteen zijn arm grijpen om de remise te verzilveren deed ik echter niet, niet omdat het niet mag, maar had hij misschien iets gezien wat ik niet had? Zowel ik alsmede de computer konden Het niet vinden dus remise = winst! 1½ - ½.
Laurents speelde zoals iemand met zijn status dat hoort te doen aan bord één. Zijn tegenstander was een jongeman van 10 jaar oud, meervoudig Nederlands kampioen. Laurents kon daar dan wel weer zijn CM titel tegenover zetten. Een wedstrijd van talent tegen talent. Het zijn van Candidate Master heeft niet alleen maar voordelen, als tegenstander doe je toch even dubbel je best om te winnen. De analyse vooraf via chess.com gaf de tegenstander van de heer van Twillert een klein psychologisch voordeel in de opening. Gelukkig is LA tactisch erg sterk en wist hij langzaam aan het voordeel zijn kant op te krijgen. Toen na afloop van de wedstrijd een variant gesuggereerd werd door schakers die er toch wel - al zeg ik het zelf - kijk op hebben, liet Laurents zien dat hij die titel niet bij een pakje boter heeft gekregen. De zijvariant was zo lek als een mandje! Laurents wist gedurende de partij het voordeel te benutten en zijn tegenstander moest capituleren. Zo kon Laurents snel door en was hij op tijd voor zijn vlucht naar Griekenland. 1½ - 1½. (volgende keer wel je NSS shirt aan LA)
Jasmijn speelt alleen extern. Dat heb ik toevallig laatst ergens gelezen. Uit anekdotisch onderzoek door onderstaande blijkt dat één potje per 605 dagen niet heel wenselijk is. Jasmijn is in die tussentijd erg druk geweest met van alles en nog wat, helaas was een bezoekje aan de schaakclub er daar niet een van. Of het nou de geboorte van een kalfje is of koeien uit de sloot trekken, voor Jasmijn is niks te veel. Het schaken was voor een ieder weer wennen, maar voor Jasmijn moet dat nog meer het geval zijn geweest. Beetje bij beetje kwam ze meer onder druk te staan. Ze wist nog lang te keepen maar moest uiteindelijk toch het onderspit delven. Gelukkig staat de eerstvolgende wedstrijd al weer snel te gebeuren, daar kan het ditmaal niet aan liggen. 2½ -1 ½
Bij Dion kijk ik nooit zo vaak, de kans op remise bij Dion is vrij aannemelijk en dus maak ik mij daar nooit zo’n zorgen over. Echter liep dat deze keer wat anders. Onze teamleider had het met de zwarte stukken aan bord 2 erg lastig. Het spel van Dion was te omschrijven als "degelijk, helaas net niet degelijk genoeg". Met zwart heeft Dion het sowieso altijd wat lastiger, maar als ware captain van het team stelt hij het teambelang voor dat van zichzelf. 3½ - 1½
Jeroen was als laatste nog bezig, de wedstrijd was al verloren, maar er was nog een hoop eer te behalen. Toch zag ik het begin van de avond al somber in. “Vanwaar dat slechte gevoel?” hoor ik u al denken. Nou dat zal ik eens haarfijn uitleggen. Toen ik mijn rondje langs de borden maakte, zag ik tot mijn grote verbazing Jeroen aan de Cassis. Cassis is in mijn ogen een drankje dat je niet voor je plezier drinkt. Een scheut Sonnema erbij voor een overheerlijke CaSo kan dan nog, maar dat is het ook wel. Toen ik Jeroen even later vroeg waarom hij in godsnaam aan de Cassis zat antwoordde hij met emotieloze stem: “Ja, ze hadden niks anders meer”. Als schaker moet je geest vrij zijn om de beste zetten te kunnen vinden, dat kan dus niet als je lichaam aan het proberen is die Cassis te verwerken. Het is Jeroen dan ook niet te verwijten dat hij uiteindelijk de wedstrijd verloor. Gelukkig is de volgende wedstrijd een thuiswedstrijd en zal ik er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat onze Jeroen niet aan de Cassis hoeft. 4½ - 1½.
Verloren, helaas, volgende keer beter. We stapten snel in de auto om zo voor 12 uur nog net even een drankje te kunnen doen in het DSC. Gelukkig stond teamgenoot Niels achter de bar en wist hij ons te voorzien van de nodige dorstlessers. Zo zie je maar weer, dat ook wisselspelers erg belangrijk zijn in het team.
Persoonlijke uitslagen:
Wouter Terlouw - Laurents van Twillert 0-1
Anton Hagens - Dion de Graaf 1-0
Wouter Visser - Jeroen Gootjes 1-0
Mark van der Kruijk - Mart Woudenberg ½-½
Bram Ruiter - Rut Koelewijn 1-0
Teun Roerbag - Jasmijn Koelewijn 1-0
Volgende week speelt EPIII alweer de volgende wedstrijd, ditmaal thuis tegen Bennekom 1. Aanvang 20:00
Martmans