door Henk Vedder
Een tijdje geleden verhuisden mijn ouders van de boerderij naar een appartement. Ik was me nog wel bewust dat er daar nog archieven van mij moesten liggen, maar had niet durven dromen wat ik daar allemaal aantrof. Materiaal genoeg in ieder geval om af en toe op onze website af te drukken, zeg, 1 a 2x per maand. Als je ook leuke ouwe zooi hebt, dan is het misschien wel net zo leuk om er af en toe tussendoor ook aan bij te dragen, zodat we weer meer een idee krijgen van een online clubblad. Uit een volle verhuisdoos met notatiebiljetten en enkele tientallen notatieboekjes - meest OHRA natuurlijk - komen vele onderwerpen, ik denk vooral in random volgorde, aan bod:
Plus wat me natuurlijk nog meer te binnen schiet. De partij zelf zal meestal slechts figureren en het zal ook voorkomen dat ik deze zonder verder commentaar afdruk. Maar rond de vele partijen valt vaak heel wat leuks te vertellen. Wat te denken bijvoorbeeld van mijn rol in de onttroning van Volmac Rotterdam als landskampioen. Er komen ook regelmatig nederlagen aan bod, sommige daarvan heb ik nooit los kunnen laten. Niet alle partijen heb ik inmiddels in de computer ingevoerd, maar veel al wel. Een aantal heb ik daarbij ook overgeslagen, maar partijen die ik tegenkwam tegen Dick de Jong en Henk Pruijs heb ik wel allemaal ingevoerd. En dan is er nog mijn angstgegner, waarover ik alvast aankondig dat het in mijn volgende stukje over hem zal gaan. Veel namen doen misschien nog wel een bel rinkelen bij deze of gene, bij anderen misschien wel helemaal niet. We beginnen met het debuut voor En Passant lll.
Het netflixsucces The Queens Gambit leverde heel veel publiciteit op. Schaken wordt opeens populair net in een tijd dat het werven van nieuwe leden wat ingewikkelder is. Ik werd zelfs gebeld door de Amersfoortse Courant of we er iets van konden merken. De voorzitter van onze schaakbond kwam ook aan bod, op televisie zelfs, en legde uit dat veel zaken voor haar wel herkenbaar waren. Het is niet zo leuk om van een klein meisje te verliezen en zo’n klein meisje merkt dat, ze merkt dat volwassen mensen het dus al bij voorbaat niet zo leuk vinden om tegen een klein meisje te schaken. Leon Pliester en Herman Grooten hebben al eens beschreven hoe het er bij de jonge meiden van Polgar aan toe ging. Tussen het oplossen van heuse toreneindspelhersenkrakers door speelden ze tikkertje. Ze speelden ook tikkertje terwijl ze ondertussen hun toch gerenommeerde tegenstanders van het bord vluggerden. Welnu, dat is ook niet echt leuk natuurlijk, dat ben ik me later pas gaan realiseren. Ik ben dan wel geen klein meisje, maar was ooit wel een klein ventje. En het nieuws verspreidde zich wat langzamer toen ik een klein ventje was, zodat het ook vaak voorkwam dat tegenstanders helemaal niet wisten wie ik was. Er werd me zelfs een keer gevraagd, nadat ik plaats had genomen, of mijn vader daar straks kwam zitten.
Tegelijkertijd was het natuurlijk ook een extra drive, want er zijn maar weinig sporten waarbij je op jonge leeftijd van oudere jongeren kan winnen, laat staan van heuse senioren. Voorzichtig had ik het al eens geprobeerd met het bekertoernooi van En Passant, maar Henk en de beker zijn in mijn eerste En Passantleven nooit een succes geworden, daarover ook meer in de volgende editie. Op 16 november 1984 kwam dan eindelijk waar ik al een jaar reikhalzend naar uitkeek: Meespelen met het derde tiental! Concurrenten Jaap-Andre van Diermen en Marc Reichardt bij de jeugd waren al meerdere keren van de partij geweest bij het derde tiental, maar ik was nu toch de jeugdkampioen. Die titel verdedigde ik overigens zonder succes. Op het Schaakhuis De Haan notatieboekje heb ik destijds aangetekend: "Kampioen seizoen 1983-1984 en geen kampioen seizoen 1984-1985". Bij dit debuut nam ik nog geen deel aan de seniorencompetitie van En Passant, dat zou pas een jaar later gebeuren. En Passant lll – Leusden lll speelde zich af in de derde klasse van de SGS. Ik werd aan het tiende bord gezet en de tegenstander was de heer W. Schouten.
H. Vedder – W. Schouten
Externe competitie Bunschoten, 16.11.1984
De slotstelling:
Best strak gespeeld, al zeg ik het zelf. Alleen 44. Pd7 was wat minder, maar ik had de juiste zet daarna al snel door en voerde deze twee zeten later alsnog uit.
Gedurende de partij stond ik natuurlijk na iedere zet op, rende naar de gang, maakte veel lawaai en kwam dan terug aan het bord om de zet van mijn tegenstander zo snel mogelijk te beantwoorden en de notatie bij te werken. Daar had Schouten zich duidelijk aan geërgerd en meteen na opgave verweet hij mij gedurende de partij veelvuldig contact te hebben gezocht met andere schakers. Welnu, dat ging niet over de zetten, maar pas veel later kreeg ik door dat het best storend kan zijn. Inmiddels stond hierdoor wel mij het huilen nader dan het lachen.
Pas de volgende dag hoorde ik welk een impact ik had gemaakt. Met een andere pen heb ik de uitslag van de match nog ingevuld bij de notatie: 5-5 Het was namelijk bedtijd voor Henkie, zelfs op vrijdag! Misschien mensen die nog het clubblad hadden en de gedetailleerde uitslagen kunnen geven? Update: Rick van Beek had het clubbladf nog in zijn archief, waarvoor dank!
Andere debuten komen ook nog wel eens aan bod, maar die waren doorgaans aanmerkelijk minder succesvol.