Verrassende ontknopingen bij En Passant 5

2017-11-20

Index  < Vorige  Volgende >

Verrassende ontknopingen bij En Passant 5

Het nieuwe seizoen voor En Passant 5 is alweer twee wedstrijden oud. Helaas een klasse lager dan afgelopen seizoen. Lange tijd zag het er niet naar uit, maar een magistrale eindsprint van mededegradatiekandidaat HSG4 bracht ons einde vorig seizoen toch nog op de laatste plaats en dus degradatie.

Op 27 oktober begon het nieuwe seizoen, in dezelfde klasse als waar ik lange, lange tijd geleden in het seizoen 1993-1994 mijn eerste bondswedstrijd speelde. Tegenstander was het pas opgerichte En Passant 6, met onder andere Laurents van Twillert en Calvin de Graaf in de gelederen.

Alexander (verlies tegen Martmans) en ondergetekende (winst tegen Calvin) brachten de stand snel op 1 – 1. Degelijke remises van Lammert (tegen Frank Woudenberg) en Franciscus (tegen de Gootmeester) brachten de stand vervolgens op 2 – 2. Een uur voor het einde zakte Jeroen Makkinje, afgelopen seizoen nog bordprijswinnaar, door zijn hoeven tegen Rut Lallie. Gia won in de tussentijd van Jasmijn, waardoor het 3 – 3 werd.

Toen nog aan de gang Ernst (bord 2) tegen Laurents en Peter Frans (bord 3) tegen Thomas Reichardt. Op beide borden leken de zwartspelers (Laurents en Peter Frans) beter te staan. Toen gebeurden er de raarste dingen. Op bord 2 stond de boel in vuur en vlam…. Totdat opeens de zwarte dame naast het bord stond. Ik dacht even dat Laurents nog een tegenaanval had met torens en een vrijpion, maar dat bleek mee te vallen voor Ernst. Even later gaf Laurents op; 4 – 3. Een mooie scalp van meneer de voorzitter. Toen moest Peter Frans nog minimaal remise halen uit een betere stelling. In plaats van risicoloos op remise dan wel winst te gaan spelen, besloot Peter Frans nog even een gokje te wagen. Hij zette zijn toren schuin voor zijn loper neer, die aangevallen stond. Thomas aarzelde geen moment en antwoordde met een loperzet die Peter Frans een kwal kostte. Peter Frans sputterde nog even tegen, maar Thomas liet zijn prooi niet meer los. 4 – 4 dus. Die uitslag leek wel al op de borden te komen, maar met dien verstande dat Peter Frans en Laurents hun partij zouden winnen in plaats van Ernst en Thomas…

Drie weken later mocht En Passant 5 opnieuw aan de bak; dit keer in een uitwedstrijd tegen SG Amersfoort 5. Deze wedstrijd kende een nog veel gekker slot.

En Passant 5 kwam vroeg op voorsprong omdat de tegenstander van Franciscus (bord 7) iets doms deed in de openingsfase. Een paar uur later was ikzelf (bord 2) klaar. In een Scandinaviër met tegengestelde rokades, voorkwam mijn tegenstander vroegtijdig een koningsaanval van mij en viel vervolgens mijn koningsstelling aan. Ik moet een aantal grafzetten doen om niet te verliezen. De partij eindigde in remise omdat mijn tegenstander een pionnetje ging halen met zijn dame en ik zijn dame kon vastzetten. Tegelijkertijd zat een eeuwig schaak in de stelling met een paard voor mijn tegenstander. Ik kon dat eventueel mijden en dacht daar lang over na. Ik was echter niet zeker van mijn zaak en ging in op het eeuwig schaak. Uit de analyse bleek dat een verstandige beslissing!

Korte tijd later scoorden de Amersfoorters de gelijkmaker aan bord 1. Lammert verslikte zich en gaf een toren weg. Twee remisepartijen brachten de stand op 2,5 – 2,5. In de partij van Mike (bord 3) werd het evenwicht nauwelijks gebroken, maar invaller uit het zesde Jeroen G had goede kansen met een kwaliteit meer. Maar zijn tegenstander compenseerde dit met een aanval op Jeroens koningsstelling. Ook die partij werd remise gegeven.

Op dat moment leek En Passant de strijd te gaan verliezen. Ernst (bord 5) stond onder flinke druk van de tegenstander, Alexander (bord 8) stond een stuk achter tegen een paar pionnen en Gia (bord 6) stond één pion achter. Toen gebeurde het volgende:

Ernst kreeg een plotselinge countermogelijkheid op de a-lijn met zijn torens. Die kwamen ook de zwarte stelling binnen. Er zat een leuk matje in midden op het bord die zijn tegenstander alleen kon voorkomen met materiaalverlies. Ernst deed het toen verkeerd, gaf een pion en een toren weg en bracht de Amersfoorters op voorsprong: 3,5 – 2,5. Toen was het de beurt aan Alexander. Die wist met een mooie paardvork de dame te winnen voor twee lichte stukken. In die partij gebeurden verder geen gekke dingen meer en een mooie gelijkmaker werd gescoord door Alexander.

Toen kwam het klapstuk van de avond. Gia en zijn tegenstander hadden verder alle pionnen afgeruild waardoor een eindspel ontstond met koning + toren voor Gia tegen koning + toren + pion voor zijn tegenstander. Met een beetje goed keeperswerk kon Gia er een halfje uitpeuteren. Echter, toen zette zijn tegenstander zijn pion een veld naar voren, naast zijn toren die aangevallen stond door Gia’s koning. Gia kon plotseling via twee schaakjes de toren winnen! Het eerste schaakje kwam inderdaad op het bord en zijn teamgenoten keken elkaar veelbetekenend aan. Maar in de volgende zet ging Gia’s toren achter de pion aan in plaats van achter de andere toren via schaak. Ja, de remise en de 4-4 waren binnen, maar de overige Passanters, en even later ook Gia zelf, zakten door de grond.

Rick van Beek