Zaterdag 2 juli was het zover. Om 08.00 uur vertrok een busje met daarin 8 En Passanters naar Darmstadt. Waarom naar Darmstadt hoor ik u denken, nou dat komt omdat vorig jaar een aantal Duitse schakers uit Darmstadt naar En Passant waren gekomen en wij dit jaar die kant op zouden gaan. Nadat iedereen was opgehaald konden we vertrekken. Voor velen was het die avond ervoor laat geworden in Amersfoort dus het was al snel rustig in de bus.
Halverwege de vier uur durende rit werd er even een pauze gehouden om koffie of iets anders te halen.
Hierna kon de reis weer vervolgd worden. Twee uur later kwamen we bij het B&B hotel in Darmstadt aan, waar Jasper al was omdat hij eerder die week een conferentie in Duitsland had gehad. Nadat iedereen ingecheckt was, de codes van de kamers waren gefotografeerd, het adres van het hotel was gefotografeerd (want mocht iemand dronken een taxi willen nemen dan was het toch wel makkelijk om die foto aan de taxichauffeur te kunnen laten zien) en iedereen was opgefrist konden we richting de speelzaal rijden.
Foto: Dick
Toen we daar aankwamen bleek al snel dat Gerhard en Thomas, die niet gingen schaken, zich prima zouden vermaken wat er was een zeer grote kermis bij de speellocatie. Bij de speellocatie werden we vriendelijk begroet door Iris, jeugdleidster bij schaakvereniging Darmstadt, haar zoon Lars en de voorzitter van schaakclub Darmstadt. Na het inschrijven bleek er een geweldige lunch klaargemaakt te zijn. Er was eten, vooral bratwursten, in overvloed. Tijdens de lunch bleek dat Dick zijn bril in het hotel had laten liggen. Gelukkig hadden ze daar in Darmstadt een oplossing voor. Ze haalde gewoon bij één van de spelers van het toernooi een bril van zijn hoofd en gaven deze aan Dick.
Dat ziet er toch best geleerd uit!
Toen was het tijd om aan het toernooi te beginnen. Zaterdag werden er 4 rondes gespeeld. Lang niet bij iedereen verliep deze dag erg goed. Zo werd er deze dag door de hele groep niet eens 50% gescoord. Gelukkig was er tussen de ronden door wel tijd om wat attracties uit te proberen op de nabij gelegen kermis. Zo werd de achtbaan meerdere keren uitgeprobeerd. Daarnaast werd ook het bier getest en dit is goed bevallen.
De stand na de eerste 4 rondes:
| Dick de Graaf | 2 |
| Gert Reichardt | 1,5 |
| Robin Reichardt | 2,5 |
| Monica Reichardt | 2,5 |
| Jasper Reichardt | 2,5 |
| Dion de Graaf | 1,5 |
| Mike Ruitenbeek | 1 |
Na de eerste speeldag gingen we met een aantal jeugdspelers van de schaakvereniging in Darmstadt en Iris naar de technische universiteit van Darmstadt om daar Duitsland-Italië te kijken. Niet iedereen wilde hier in de rij staan dus uiteindelijk gingen ik, Robin en Gert in de universiteit kijken en Dick, Jasper, Dion , Mike, Gerhard en Thomas ergens in een biertent. Volgens mij was de sfeer op beide locaties erg goed. In de collegezaal van de universiteit zaten wij met 1500 Duitsers de wedstrijd te kijken en vooral tijdens de penalty’s was de spanning om te snijden en de ontlading na de winnende penalty van de Duitsers was erg groot. In de biertent was dit volgens mij ook het geval. Na de wedstrijd was het voor Dick, Jasper, Dion, Mike, Gerhard en Thomas nog geen tijd om te gaan slapen. Zij hebben de plaatselijke kermiskramen onveilig gemaakt met onder andere voetballen, schieten, dartpijlen gooien en kikkers meppen. Dit was niet zonder enig succes want er gingen heel wat knuffels weer mee naar Nederland.
Het feest in de biertent
Het feest in de collegezaal
Zondag stond er weer een nieuwe speeldag op het programma. Deze keer werden er 5 rondes gespeeld. Na een lekker ontbijt in het hotel kon de tweede dag beginnen en deze verliep een stuk beter dan de eerste dag. Zo werd er niet alleen beter gescoord maar ook tegen een gemiddelde rating van de tegenstanders die 150 punten hoger was dan de dag ervoor. Hieruit bleek dus wel dat een verre busreis een nadelig effect kan hebben op de prestaties. Dit belooft dus nog wat voor het eerste van En Passant. De lunch was weer erg lekker en daarnaast werd er op de kermis kennis gemaakt met een aantal spellen en attracties.
Zo maakte een aantal van ons kennis met het kikker meppen en werd er zelfs een variant op dit spel bedacht. Zo was Dick van plan om volgens jaar ook op deze kermis te staan met het spel haring meppen. Daarnaast werd er nog genoten van het eten dat er op de kermis te koop was en daarna werd er weer geschaakt. De uiteindelijke scores de gehaald werden zijn:
| Naam | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | totaal |
| Dick | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0.5 | 1 | 1 | 0 | 5,5 |
| Gert | 0 | 1 | 0.5 | 0 | 1 | 1 | 1 | 0 | 1 | 5,5 |
| Robin | 1 | 0 | 1 | 0.5 | 0 | 1 | 0.5 | 1 | 0.5 | 5,5 |
| Monica | 1 | 0 | 0.5 | 1 | 1 | 0.5 | 1 | 0 | 0.5 | 5,5 |
| Jasper | 1 | 1 | 0 | 0.5 | 0 | 0.5 | 1 | 1 | 0.5 | 5,5 |
| Dion | 1 | 0 | 0.5 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0.5 | 0.5 | 4,5 |
| Mike | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 4 |
Deze scores zorgden ervoor dat Monica de damesprijs won en Robin de jeugdprijs.
Toen was het inmiddels al weer tijd voor het avondeten en daarvoor gingen we naar een Beyerischer Biergarten. Zoals de naam al zegt konden we hier genieten van Duitse specialiteiten. De keuze voor de gerechten was voor veel EP’ers niet zo heel moeilijk. Toen het herkenbare woord Wiener schnitzel op de Duitse of Engelse menukaart te zien was, was de keuze snel gemaakt want wat er voor de rest op de menukaart stond was voor velen onduidelijk. Daarnaast viel het bier ook in de smaak. Zo kwamen er bierpullen op tafel met onder andere Edelweissbier en dunkelbier. Het eten en bier gingen er goed in en toen de groepsfoto’s waren gemaakt en de cadeaus waren gegeven was het tijd om weer richting Bunschoten te rijden. Nadat er nog een aantal mensen een bierpul van deze biertuin hadden gekocht konden we echt vertrekken. Na de 4 uur lange reis, inclusief tussenstop, kwamen we rond half 1 aan in Bunschoten en kon iedereen terug kijken op een leuk weekend dat op schaakgebied misschien niet bij iedereen even geslaagd was maar het weekend was denk ik voor iedereen zeer geslaagd.
Op de site van Darmstadt is nog en kort verslag te lezen http://www.schachforum-darmstadt.de/
Monica Reichardt