Laat ik beginnen met het verklappen wie er kampioen is geworden - mocht de lezer dat nog niet hebben meegekregen (wat ik me nauwelijks kan voorstellen).
We gaan ze even voorstellen met de scores die zij dit jaar hebben behaald en we beginnen linksboven:
Een team waarin iedereen wederom zijn eigen belangrijke inbreng heeft gehad tijdens dit seizoen. Het was al met al meer dan voldoende om het kampioenschap op te eisen.
Nu ik mijn vierde jaar En Passant achter de rug heb en ons team zijn tweede kampioenschap mocht vieren in de eerste klasse, blijft maar opvallen dat En Passant een speciale club is. Toen namelijk het eerste van En Passant wederom Nederlands kampioen was geworden, werd het door de hele club gevierd. Inclusief busreis, eten en drinken (veel drinken want Spakenburgers zijn dorstig) en er kwam zelfs vuurwerk aan te pas. Het was namelijk niet alleen het kampioenschap van de spelers uit het eerste, het was een kampioenschap van iedereen, dat ook gevierd werd door iedereen. Nu klinkt dat nog enigszins logisch als je het over een Nederlands kampioenschap hebt, maar wie afgelopen donderdag getuige was van het Kampioenschap van En Passant 2 zal toch wel even vreemd hebben opgekeken. Het dak ging er wederom af en wederom niet met alleen de spelers, maar ook met de toeschouwers en mensen met een enorme clubliefde.
Ik ben trots dat ik als Barnevelder daar deel van mag uitmaken, want vaak is een hechte en gesloten gemeenschap waar je niet zomaar tussenkomt. Maar dit soort feesten meevieren is geweldig, gewoon een gevoel alsof je meerdere malen Nederlands kampioen bent geworden dit jaar en ik ben er zeker van dat een kampioenschap van het derde, vierde of vijfde even uitbundig gevierd zou worden. Je zet gewoon de twee Vedders achter de bar of één Vedder en een Puccini, dan zet je de partijen op een groot scherm. Je nodigt de hele eerste klasse 1B uit voor een gezamenlijke slotronde en het feest kan beginnen. Want kom op nou zeg, tegen Barneveld ging het nog mis maar we zouden toch niet het kampioenschap ook tegen Laren laten liggen? De sterke spelers van Laren kunnen alleen op vrijdag spelen. toch? Nou mooi niet, de enige grote afwezige was Marco volgens mij, maar Laren had wel even een ander team opgesteld tegen ons dan tegen de Rode Loper. Maar En Passant was vastberaden en de mannen in vorm werden aan de topborden geplaatst waarna de punten op de onderste borden de doorslag moesten gaan geven. Of gebeurde het gewoon toch weer allemaal op de topborden?
Schermen aan en beginnen maar:
"Half acht, tijd om te beginnen en eigenlijk ook vrij snel weer klaar" zal Arie hebben gedacht. We beginnen namelijk met de partij van Arie van den Hoogen, hij mocht het met de zwarte stukken proberen tegen de heer De Vries. In een opening waar Arie al een half jaar een boekje van in de kast heeft liggen van Richard (zo weten de insiders), kwam Arie al snel in de verdrukking. We komen erin bij de zet 4...b6:
Snel naar de 50%-met-bonus-speler Heuveling. Op USF viel het op dat het er goed uitzag voor Eppie met de volgende opmerking: "Ziet er goed uit voor Eppie: Kaaieman, goede Krouwel speelt en Heuveling geen loper!" En zo was het precies: Heuveling ging op zoek naar een open stelling met het wat ongebruikelijke e4 en toen zijn tegenstander dacht even vreemd te antwoorden met e5, sloeg Heuveling gelijk toe. En hebben zo eigenlijk onze eigen Petrosian in ons midden die zijn tegenstanders lijkt te hypnotiseren, waardoor ze door hun vlag gaan, niet doorhebben dat ze met een stuk meer spelen en remise maken of wat voor een vreemde stellingen ik ook dit jaar weer heb gezien. Het lijkt er allemaal verdacht veel op. Slechts één keer wist een tegenstander hem niet in de ogen te kijken en het punt te drukken tegen Heuveling. Maar dat was niet aan zijn tegenstander van deze avond, de heer De Wit.
We komen er in op zet 8, waar zwart met ...e5 zomaar zonder reden een pion inlevert:
1,5 - 0,5 en nog 2,5 bordpunten te gaan voor het kampioenschap. En hier zaten En Passanters hun stelling al klaar te maken om het Kampioenshalfje te kunnen maken, want het begon er nu echt goed uit te zien op de overige borden.
"Als de Kaaieman wint, dan wint het team"
En Dick is in bloedvorm. Dan kan Richard wel twee keer ontsnappen in de bloedstollende titelrace bij En Passant. Met Weijerstrass was nog een appeltje te schillen of een visje te villen. Want de nederlaag vorig jaar in de bekerwedstrijd tegen Laren was niet alleen vervelend, het deed gewoonweg pijn dat we niet naar de finale mochten. Deze avond zou alles worden rechtgezet in een heerlijke partij. Want je moet er bijna al bang voor gaan worden als Dick pionnen gaat offeren en erna vol voor je koning gaat. We komen erin bij zet 9 voor Dick de Graaf, die speelt met de witte stukken.
In 19 zetjes zette Dick En Passant op een 2,5 - 0,5 voorsprong en het kon nu nooit van zijn leven meer fout gaan. De strijd om het beslissende puntje werd leuk, want wat zaten er veel spelers op te wachten. Maar dat jeugdspelers daar waarschijnlijk het minste om geven, zal niemand verbazen. Die willen winnen en leuke partijen spelen. Jasper wachtte geduldig af en keek rustig om zich heen. Zijn stelling kon hij allang niet meer verliezen.
Dan komen we bij de partij van Robin Reichardt (wit) tegen de heer Renes. Diens laatste zet 9...a5 is een wat vreemde, het geeft Robin de ruimte om eens lekker de pionnenstructuur van zijn tegenstander een ander figuurtje te geven:
En dan tijd voor de verrassing van En Passant 2 dit jaar. Het geheime wapen die al eerder puntenmachine werd genoemd, werd deze ronde door onze teamleider getest. Al zeker van de bordprijs binnen En Passant 2 en een prachtige score van 7 uit 7 was het tijd om een topbord te bezetten. En daar kreeg hij de zeer sympathieke en sterke speler Hans Wijnand tegenover zich. Daar waar Gabriël dit jaar vooral met zwart heeft gespeeld, mocht hij het nu nog een keer met wit proberen. We komen er in bij zet 14 voor wit:
3,5 tegen 1,5 en het gevecht om het kampioenshalfje kon beginnen. Twee gegadigden: Jasper Reichardt en onze trotse teamleider Jan-Matthijs van Leeuwen. Het werd uiteindelijk Jasper die zijn stelling nooit meer kon verliezen en de bierdoppen deed ontkurken. Zijn partij tegen de heer Van Aken was in het middelspel lang boeiend daarna gingen er snel stemmen op dat Jasper weer op het beslissende halfje zat te wachten. Ja man, we zijn allemaal wel eens slachtoffer van Thomas. Maar van je familie moet je het maar hebben, moet je maar denken.
We komen in de partij waar Jasper weer eens water uit een steen probeert te knijpen met zwart tegen Van Aken.
4-2 en Eppie officieel kampioen. De teamleider kon tevreden zijn:
We zullen hem missen volgend jaar. Niet alleen een erg goede schaker maar vooral een goed mens en een persoon waar je wel een hele club vol van wil hebben. We kunnen hem niet alleen als schaker moeilijk missen, maar ook als teamleider was hij scherp en kwam hij met tijdige en nuttige informatie. Beloof Eppie dat je zeker nog eens langskomt volgend jaar, want eens een En Passanter altijd een En Passanter.
Op schaakgebied ging het moeilijk dit jaar, maar ook dan ben je in staat om te vechten en laat je nog niet snel de kaas van je brood eten. Dat je gisteren een partij keepte met een pion minder naar remise verbaasde mij dan ook niet. Met zwart tegen de altijd vriendelijke Van Wijk (die volgens mij het hele team is gaan feliciteren, top!) kwam er een boeiend gevecht op de 64 velden. We komen erin (zie viewer) bij zet 15 voor zwart als wit net Pb3 heeft gespeeld.
Ook hier heeft de partij een beetje het thema zoals in de partij van Jasper. Dit keer is de pion op b7 de zuurpruim in het spel. Door de witte loper op f4 is hij ook niet makkelijk te dekken. Om dit soort zaken aan te pakken, verwijs ik graag naar het boek How to reassess your Chess van Silman. Daarin komen tal van voorbeelden naar voren om zwakheden in de stelling van je tegenstander te creëren en ervan te profiteren. Met het dreigen van Pa5 wordt het alleen maar erger:
En zo was voorlopig de laatste officiële partij van Jan-Matthijs voor En Pasant een feit. Bedankt voor al je inzet.
Het slotakkoord is voor Arie van Diermen in zijn partij tegen de heer Koning (wat blijft dat toch een prachtige schaaknaam) En geloof het of niet, maar hetzelfde thema als bij Jasper en Jan-Matthijs komt aan bod. Maar Arie straft alles wel ongelooflijk mooi af. Dit keer wordt de pion op b2 het slachtoffer.
En het kampioensfeest kon gaan beginnen. De muziek kon hard, althans als de laatste partijen in de andere wedstrijden ook eens zouden zijn afgelopen. De voorzitter van En Passant nam echter eerst het woord om ons allemaal te feliciteren en als je dan het feestje op gang wil krijgen dan doe je dat op de volgende manier.
Het bleef nog lang onrustig in Spakenburg en omstreken. Dat er de volgende dag weer gewerkt moest worden, deed er heel even niet toe. En Passant weet zijn kampioenen wel te huldigen. Met een beetje meer geluk en de doorgroeiende jeugd van En Passant durf ik mij nu al te verheugen op de promotieklasse van volgend jaar. We gaan er een feestje van maken.
Dank aan alle spelers, supporters en zeker het barpersoneel om er voor ons zo een speciale avond van te maken. We hebben ervan genoten.
Met dank aan Richard Vedder voor de foto’s.
Robert Krouwel