Een ronde voor het einde al kampioen worden. Het was mogelijk tegen Barneveld. Vooraf wisten we dat we niet zomaar eventjes zouden winnen. Er stond nog een Barneveldse rekening open. Bovendien heeft het kippendorp op papier nog kampioenskansen.
Nu hebben we een Barneveldse spion in onze gelederen die ons van allerlei informatie voorzag. Een dag voor de wedstrijd ontstond zelfs enige opwinding: Barneveld zou met een danig verzwakt team op komen dagen… Tja, waar of niet waar, uiteindelijk gaat het gewoon om goed schaken en punten halen.
Waar ging het dan mis? Onze topscorer liet al gauw zijn gebruikelijke puntje aantekenen. De schwindel-koning (of: het zwijnkonijn) hield gewoon weer een totaal verloren stelling remise en ook de degelijke Arie van den Hoogen tekende voor het volle punt. Als zelfs de zwakste schakel dit jaar zijn partij weet te winnen, dan kan het toch niet meer misgaan.
Helaas, de big guns lieten het afweten: een complete off-day van onze topborden: 4-0 voor Barneveld. Robert mocht tegen de tegenstander van wie hij zeker wist dat-ie niet mee zou doen: Robin van Ee. Het klasseverschil was snel duidelijk en Robert werd eenvoudig opgerold. Datzelfde gebeurde ook op bord 1. Dick nam, zoals zo vaak, direct uit de hectiek van zijn werk plaats achter het bord en had vervolgens tegen Kevin van Brummelen niets in te brengen dan lege briefjes.
Robin kwam goed uit de opening met gelijke materiaalverhouding en de betere pionnenstructuur. Hij kon gaan werken aan een strategische partij tegen de hangende pionnen van Jasper Rijken, totdat hij zich verslikte in een tactische grap van zijn tegenstander. Hij kon gelijk opgeven maar dweilde nog even met de kraan open.
Last but not least Arie vD. Arie kwam een kwaliteit voor en wikkelde af naar een gewonnen eindspel. Toen hij zomaar zijn laatste pion weggaf, zat de winst er niet echt meer in, verliezen zou echter hij echter nooit… Totdat teamleider Kevin mij erop kwam wijzen dat Arie’s klok de dodelijke cijfers 0:00 lieten zien.
De hele wedstrijd beslist op een vallende vlag… dat hadden we eerder meegemaakt. Toen rolde het dubbeltje de goede kant op, nu niet.
Genoeg geleuterd. Schaken!
Gabriël bracht het eerste punt binnen. Een fout uitgevoerd offer van zijn tegenstander werd genadeloos afgestraft:
Toen ik na de openingsfase een rondje langs de borden deed, zag ik dat Gijs-Cor flink aan het aanvallen was en rekende min of meer op een punt. Wat ik zo gauw niet gezien had, dat Heuveling op dat moment een vol stuk achter stond…
Inmiddels vraag je je als teamleider af wat je met zo’n speler moet. Hij brengt wel punten binnen, maar het kost je een hartverzakking. En wanneer zou hij door het ijs gaan? Kijk mee en huiver:
Dick had van te voren al aangegeven dat hij niet op tijd zou zijn, maar om half acht belde hij nog eens: file! Nu gebeurt dat vaker, maar dit keer was Kevin van Brummelen er als de kippen bij om zijn kans te grijpen:
Zelf mocht ik weer eens winnen. Fijn, want het is niet echt mijn seizoen. Vooral met het partijverloop ben ik tevreden. Te vaak geef ik partijen in de tweede helft uit handen. Nu bleef ik gefocused, en dat betaalde zich uit. Blijft de vraag wat je als teamleider liever doet: zelf verliezen terwijl je team wint, of andersom…
Robin had zijn dag niet. Hij zette zijn partij mooi positioneel op, maar was niet op zijn scherpst toen er gerekend moest worden.
Degelijkheid komt dit seizoen van Arie van den Hoogen. We hebben al een paar prachtige overwinningen in het eindspel gezien. Vanavond kwam er eentje bij. Bruun van der Laar speelde opening en middenspel goed maar veroorloofde zich in het eindspel een paar slordigheidjes…
Uitgerekend arme Robert Krouwel mocht tegen de tegenstander van wie hij zeker wist dat die niet mee zou doen. Het werd een ongelijke strijd.
En dat bracht de stand op 3,5-3,5. Alleen Arie van Diermen was nog bezig. Terwijl wij zagen dat hij een straal gewonnen partij langzaam uit handen gaf, dachten we: we hebben maar een half punt nodig…
Zo kwam uit wat Kevin van Brummelen al op de site van BDSV had gezet: het kampioensfeestje moet nog even wachten. Het voelt bitter, maar misschien ook wel terecht. Barneveld was op acht borden gewoon beter en de geluksjoker hadden we tegen De Rode Loper al ingezet.
Jan-Matthijs van Leeuwen