Het Open Eemlandtoernooi 2015 zit er alweer op! In de A-groep had Richard Vedder aan een remise in de slotronde genoeg om het toernooi te winnen. Hij behield echter zijn 100%-score door van William van de Groep te winnen. Jeroen Schuil en Dick de Graaf werden gedeeld tweede op 5 punten. Opvallend was dat Dick zo ongeveer elke ronde verloren had gestaan. De ratingprijs tot 1850 was voor Ed van de Gevel. Santoso Wijono ging als "reuzendoder" naar huis met een schaakbord van 64velden.nl naar huis. Eigenlijk mag hij wel "reuzen-seriemoordenaar" genoemd worden, want hij won wel drie keer van iemand met een veel hogere rating, +/- 200 punten verschil of meer.
In de B-groep ging de strijd in de slotronde nog tussen vier man. Jacques van den Berg had al een halfje voorsprong en won ook nog van Luc Kepers, zodat hij de titel pakte. Luc Kepers won wel de ratingprijs. Aart de Jong en Michel van Liempdt zagen al snel dat Jacques ging winnen (en zij dus kansloos waren voor de zege) en gaven hun partij remise, waarmee ze gedeeld tweede werden. De reuzendoderstrofee in de B-groep was voor Mario Lambrechts, die in ronde 5 (zie ook onderstaand juryrapport) Gijs Huygen versloeg.
Een uitgebreider verslag verschijnt woensdag in de Bunschoter en zal dan hier ook te lezen zijn. Zie hier en hier voor de eindstanden in respectievelijk groep A en B.
Informatie over de laatste twee rondeprijzen - paling van de Kaaieman - had u nog tegoed. Voor ronde 5 hebben we een uitgebreid en onderstaand juryrapport van Henk Vedder, voor ronde 6 zult u het met de winnende partij moeten doen.
Deze ronde viel er heel wat meer te genieten. Toch viel het de jury niet mee om bruikbare kandidaten te vinden. Die waren er gewoontegetrouw overigens wel in veelvoud voor de EHBO-setjes. Lekker geblunderd werd er door Gijs Huygen tegen Mario Lambrechts. Huygen zit overduidelijk te puzzelen hoe hij de vis op het droge zal gaan krijgen. Dat lukt niet, hij wikkelt wat af, ruilt een toren af en heeft dan in het eindspel een zogeheten niet meer te verliezen stelling. Alle witte pionnen zouden namelijk verdwijnen. Zouden, want pardoes werd een volle loper cadeau gedaan. Dat was de loper die die laatste pionnen moest gaan slaan. Een andere kandidaat voor deze prijs is de al eerder gememoreerde, maar helaas inmiddels moegestreden reuzendoder Santoso Wijono. Een uitglijder van geheel andere aard dan die we zojuist bij Huygen zagen. Rond zet 11 is het duidelijk dat er iets akelig mis is gegaan en Martin Veldhuizen maakt er gretig gebruik van door een onontwikkeld paard van het bord te ruilen. Twee zetten later verdwijnt er grof materiaal van het bord. Moeilijk moeilijk, zo duurt zo'n avond wel wat kort. Welnu, de organisatie biedt uitkomst. De prijs kent vanavond twee winnaars: Gijs Huygen en Santoso Wijono!
Als gezegd, er viel veel te genieten. Een heus koningsgambiet bijvoorbeeld bij Marcel Flohr - Ed van de Gevel. En een leuke partij ook, maar er ontbreekt wat! Ook de partij tussen Gerald Visch en Ed Monch is leuk om na te spelen. Het eindigt uiteindelijk in remise, maar wat voor een remise. De paling is ondeelbaar en dus zou de jury 1 van de remisanten moeten aanwijzen voor de gehele prijs en dat zou de tegenstander tekort doen in dit geval. En er viel meer te genieten, zoals de winst van Bert Lardenoye tegen Hans de Vries. Vinden we dat zo leuk dan? Nou, als En Passanter is dat niet leuk, maar er wordt hier wel even een Franse ruilvariant te kakken gezet. Binnenkort in New in Chess! Maar toch ook geen paling waard! Nee, de paling gaat naar een lekker kort en vlot aanvalspotje. Bovendien naar iemand die al jaren meedoet, jahaa mensen, bij gelijke geschiktheid wint degene die al jaren meedoet. Echt een lekker aanvalspotje waarbij de witspeler alles naar voren gooit, alles richting de arme zwarte koning, voortvarend aanvalt en de zwarte tegenaanval in het centrum hardhandig weerlegt. Als Chris Roelandt met het wanhopige f6 de aanval nog probeert te stutten is het al te laat. De paling kan Jacques van de Berg niet meer ontgaan!
Tot slot nog een aardig fragment uit de slotronde. In onderstaande stelling speelde wit 16. Tac1. Ogenschijnlijk een logische en goede zet. Echter, tijdens het invoeren van de partij begon de meerekenende Fritz opeens te sputteren, ten teken dat er nog iets véél sterkers in de stelling zat. Ziet u het ook?
Luuc Baltus - Karel van Hattum, stelling na 15...Dxe4