De negende man (verslag EP5)

2015-03-23

Index  < Vorige  Volgende >

Deze vrijdag 20 maart speelde En Passant 5 thuis tegen Hoevelaken 1. Voorafgaand aan de wedstrijd stond EP5 negende op twee matchpunten, Hoevelaken had er drie na het gelijkspel van vorige week tegen EP4. Een heuse degradatiekraker in klasse 2B dus, wie had dat aan het begin van het seizoen gedacht? OK, dat EP5 niet om het kampioenschap zou gaan spelen, dat was vooraf wel duidelijk. Maar was het niet Hoevelaken 1, dat jaren geleden vóór een ijzersterk EP2 kampioen werd?

Voor dergelijke bespiegelingen was vooraf geen tijd, want er moest een opstelling gemaakt worden. In de opstelling staan negen man, we spelen negen wedstrijden, met acht borden. Op papier een eenvoudige rekensom: Iedereen speelt acht keer mee, elke wedstrijd is er eentje de negende man. Die heeft een avondje vrij om aan te moedigen en vroeg aan het bier te gaan, of om gewoon lekker thuis te blijven. Wie wil dat nou niet?

Opstellingsproblemen

In de praktijk is het natuurlijk niet zo simpel, er waren een stuk of wat probleemgevallen. Zo pakt de rentree van Wim Beukers tot dusver niet zo uit als gehoopt. Een paar seizoenen geleden won hij de bordprijs in EP3, zijn rentree was veelbelovend met een interne koppositie na ronde 1. Voor EP5 en de A1 heeft hij echter al nauwelijks tijd, laat staan voor interne potjes om het broodnodige spelritme op te doen. Jammer! Rolf had verplichtingen met de B1. Soms kun je dan hopen op een snel hak-en-zaag-potje, maar tegen koploper Hoogland A1 zat dat er (ondanks een moedige poging met Lxf7?!) niet in. De Gootmeester is op wereldtoer met zijn band Flux Gallery. En ondergetekende loopt momenteel stage in Duitsland, dat was dus ook geen zekerheidje. Geen negen man dus, maar wellicht maar vijf?!

Meestal gaat het binnen EP5 dan over dit soort opstellingen. Zet je in je FIFA-voetbalteam Per Mertesacker centraal achterin, of toch Daniël van Buyten? Over dat soort levensvragen ging het deze keer dus niet.

Onze teamleider is ook een schaker, dus die had vooruit gedacht. Topspelers als Rolf en de GM, die vervang je namelijk niet zomaar. Al in een vroeg stadium werden er met Peter Frans Koelewijn en Guido de Romph een paar goeie invallers vastgelegd. Want die wedstrijd tegen Hoevelaken, die kon wel eens belangrijk worden. Ook Mike Ruitenbeek – de tweede seizoenshelft weer terug in den lande – kon meedoen, zodat we er acht hadden. Een treinreis Braunschweig-Amersfoort bracht ook nog een negende man naar het Denksportcentrum. Dat zorgde voor een onverwacht luxeprobleem: wie wordt de negende man?

De teamleider hakte de knoop door en wees Martmans – die alles nog gespeeld had – aan als de gelukkige. Op het laatste moment waren er echter nog meer kapers op de kust. Mike was bijna de hele week ziek geweest (“En hoeveel FIFA-coins heeft dat opgeleverd?”, vroeg Martmans zich af.) en wilde er eventueel ook wel naast. Dat verzoek werd uiteraard geweigerd. Thomas kampte nog met de naweeën van een gezellig avondje in Utrecht en koos voor de vlucht naar voren: Hij wilde op bord 1. Dan maakt een 0 niet zoveel uit, was de gedachte. Aanvankelijk werd dat verzoek gehonoreerd, maar dat was een misvatting: Thomas kan natuurlijk nooit op een hoger bord dan zijn (veel sterkere!!) broer spelen. Dus ging ondergetekende op 1 en Thomas op 3. En eindelijk, er kon geschaakt worden!

Jan Willem Schoonhoven overtrad tijdens de partij alle regels door met zijn telefoon (!) dit tafereel vast te leggen. Links in beeld ziet u bord 1 t/m 4 van EP5 in actie. Juist ja.... en als dit nou ongebruikelijk was, maar nee! Eerder in dit seizoen had er zelfs een foto met acht van dergelijke lege EP5-stoelen gemaakt kunnen worden. Achter het bord zitten, een basisvoorwaarde voor het schaken, is niet bepaald de grootste kwaliteit van het vijfde.

Horloge

De score werd geopend door Peter Frans Koelewijn. Met zwart ging hij dwars door de stelling van zijn tegenstander heen. Het enige gevaar zat om zijn eigen pols: zijn horloge gaf een paar piepjes. Zijn tegenstander (vermoedelijk niet wetende dat het een horloge betrof) meende een "telefoonnul" te constateren wilde na enig nadenken de partij claimen. Dat kon natuurlijk niet, want los van de vraag of dat bij een telefoon wel kan (wat zijn nou eigenlijk de regels tegenwoordig?) is een horloge geen “elektronisch communicatiemiddel”. Met wie zou je er in hemelsnaam mee kunnen communiceren? Het laten piepen is wat slordig, maar niet 0-waardig. Op het bord was de zaak toen al lang en breed beslist en niet veel later kon het punt worden bijgeschreven: 1-0 voor EP.

Tal

De stand werd weer gelijk dankzij een mooie koningsaanval van Jan Willem Schoonhoven. Als Tal in zijn beste dagen gooide JW als zijn stukken in de richting van de zwarte koning. Al dat ge-offer leverde uiteindelijk een boel spektakel, een dame, een paar pionnen en een kwetsbare zwarte koning op. Probleem: Bijna alle andere witte stukken waren in het offergeweld verloren gegaan. Zwart had als compensatie een toren en drie lichte stukken, een overmacht waartegen de dame in haar eentje weinig kon uitrichten. De koningsaanval leverde aldus een nul op voor Jan Willem. De wijze les: Als je te veel hout offert, heb je geen stukken meer over om mat mee te zetten!

Remisekoning

De stand bleef nog even gelijk, want Tijmen Vedder scoorde een halfje. Aan het begin van het seizoen had Tijmen het moeilijk, maar de laatste tijd is hij weer de degelijkheid zelve. De teamdiscipline bij Hoevelaken zit er overigens goed in, want toen Tijmen remise aanbood, werd gelijk teamleider Martin Veldhuizen geroepen om zijn mening te geven. “Aannemen!” was diens duidelijke oordeel. Tijmen had inderdaad een prima stelling, maar beslist geen eenvoudig winstplan. “Rommelen in tijdnood” was geen aantrekkelijke optie – de experts daarvoor zaten op de andere vijf borden – dus was de remise ook voor Tijmen en EP5 een logisch resultaat.

Van de overige vijf borden heb ik de partijen weten te verzamelen. Zou dat een EP5-record zijn? De terugreis naar Mofrika kon ik in ieder geval prima besteden...

“Close, but no cigar”

Mike was de eerstvolgende die klaar was. Gedurende de gehele avond had hij een heel goede stelling, maar helaas werd dat nooit iets concreets. Dan kun je volgens de computer wel +3 hebben, maar als het geen mat of materiaalwinst oplevert, koop je er uiteindelijk weinig voor. De beginstelling in de partijviewer is gelijk een interessante. Zwart speelde hier de achteruitzet 9…Pd8. Was dat eigenlijk nodig? Of kon de ontwikkelingszet Pge7 ook?

Kunst- en keepwerk

Dan mijn eigen partij, met zwart tegen Martin Veldhuizen. Bij het laatste Eemlandtoernooi leverde dat een vrij snelle remise op, daar was Martin deze keer duidelijk niet tevreden mee. Na een voor ons allebei vrij onbekende opening werd het een ouderwetse Jasper-partij, waarvan ik er gelukkig steeds minder speel: slecht uit de opening, veel te snel in tijdnood en voortdurend keepen. Uiteindelijk bood een toreneindspel met minuspion redding. De trainingsuurtjes van Richard betaalden zich daarin uit: ik wist welke stellingen theoretisch remise waren en wist ook zo’n stelling te bereiken. Dat het werkelijk remise was, moest ik wel nog een zet of 40 lang aantonen, maar dat ging gelukkig zonder uitglijders. Nog niet de helft van de partij is in de viewer te bewonderen, zelfs dat vereiste het nodige reconstructiewerk:

De gebroken eend

Teamleider Dion de Graaf levert met zijn doordachte opstellingen en vlammende speeches natuurlijk al een grote bijdrage aan Eppie vijf. Een overwinning voor hemzelf - zo af en toe - zou ook wel leuk zijn, maar dat was dit seizoen nog niet gelukt. Gezegd moet worden dat hij op een hoog bord altijd een "hete kastanje" uit het vuur haalt, maar dan nog was de oogst wat mager. Nu in ronde 7 kwam het eerste volledige (dus niet halve) punt dan toch er dan toch. “He broke his duck”, zou een Engelsman zeggen. Waarom ze dat zo zeggen weet ik ook niet, dat moet u op 17 of 18 april maar aan Keith Thomas c.s. vragen. De partij was in ieder geval weer een ouderwets vakkundig stukje schuiverij. Wat hebben we dat toch lang gemist....

Déjà-vu

Kennen we die jongen niet ergens van? Inderdaad, slechts een week eerder had Thomas Reichardt als invaller voor EP4 een aandeel in het gelijkspel tegen datzelfde Hoevelaken. Toen wist hij op bord 6 zijn tegenstander “volledig te overspelen”, om zijn eigen woorden te gebruiken. Om op een herhaling van die partij aan te sturen, leek om velerlei redenen echter niet verstandig. Na een boel verdere discussie (zie “Opstellingsproblemen”) werd het dus bord 3. Daar leek het al snel de verkeerde kant op te gaan, toen zijn koning op een open lijn in het centrum bleef hangen. De concrete schade viel (ook na computeranalyse) mee, uiteindelijk kwam het half goed. Dat was in dit geval ruim voldoende:

Binnenhengelen

Stand 4-3 dus in het voordeel van EP5. Guido de Romph was als laatste nog bezig, een halfje was dus vereist voor de teamoverwinning. Dat mocht geen probleem zijn, want uit de tactische hak-en-zaag fase was Guido met een stuk tegen twee pionnen meer tevoorschijn gekomen. Het enige risico was de klok, want die van Guido kwam soms gevaarlijk dicht bij de 0:00. Maar met een gewonnen stelling en een erkend vluggeraar achter de EP-stukken, maakten we ons niet al te veel zorgen. En terecht, het volle punt kwam feilloos over de streep. Niet alles is uiteraard genoteerd, maar de partijviewer komt een eind:

5-3 winst dus, volgens mij is dat gezien de krachtsverhoudingen ook de meest terechte uitslag. Op de winstpartijen over en weer viel niet zoveel af te dingen. Van de remises waren er twee met een betere EP-stelling (Mike en Tijmen) en twee (Thomas en ik) die voor ons vooral keepwerk waren. Extra dank gaat uit naar de invallers Guido, Peter Frans en Mike, zij zorgden voor een paar cruciale punten deze avond. Al is Mike al zover gereintegreerd dat hij in de "En Pasasasasaant 5"-whatsapp zit, tel je dan eigenlijk nog als invaller? Voer voor discussie!

Hiermee is het vijfde nog niet veilig, maar we hebben wel een flinke stap gezet. We lopen nu in ieder geval een serieus risico om niet te degraderen. Het grootste punt van zorg blijft ons vrij beroerde doelsaldo. Mochten er straks meerdere teams in matchpunten gelijk onderaan eindigen, dan zijn wij vrij waarschijnlijk het haasje. Hoevelaken blijft ietsje dieper in de problemen, al kan ik me moeilijk voorstellen dat ze werkelijk gaan degraderen. Een Hoevelaken op volle oorlogssterkte is echt drie niveaus te goed voor de derde klasse, die moeten zich in de tweede klasse toch prima kunnen handhaven? Voor beide teams geldt: in een van de twee slotronden nog één keer knallen, dat moet genoeg zijn…

De uitslagen:

  En Passant 5 Hoevelaken 1 5 - 3
1. J. Reichardt (Jasper) M. Veldhuizen (Martin) 0,5 - 0,5
2. J.G. de Romph (Guido) M. van Wijk (Mark) 1 - 0
3. T. Reichardt (Thomas) G. van Pel (Gerben) 0,5 - 0,5
4. D. de Graaf (Dion) A. Floor (Arco) 1 - 0
5. P.F. Koelewijn (Peter Frans) T. de Jongh (Tim) 1 - 0
6. M. Ruitenbeek (Mike) C. Ruiter (Cor) 0,5 - 0,5
7. T. Vedder (Tijmen) H. van den Bor (Henry) 0,5 - 0,5
8. J.W. Schoonhoven (Jan Willem) B. van 't Erve (Ben) 0 - 1

 

Jasper Reichardt