Klop (verslag EP2)

2015-01-31

Index  < Vorige  Volgende >

We wisten dat het een zware wedstrijd zou worden tegen Amersfoort 2 en als dan ook nog het weer helemaal omslaat, dan lijken er alleen maar donderwolken boven je te hangen en weet je al: dat zal niet meevallen. Ik ben niet bijgelovig, maar in een dergelijke underdogpositie ga je misschien toch al een paar excuses verzinnen. Maar was het dan echt een kansloze missie gisteravond? Ik moet eerlijk zeggen dat het wel meeviel, maar alle borden gingen in het laatste speeluur naar Amersfoort. Daarmee wil ik helemaal niets af doen aan de overwinning van Amersfoort, maar wil ik ter gelijke tijd de moed in ons team houden dat we ons echt de volgende ronde misschien wel veilig kunnen spelen van het degradatiespook.

Maar goed, misschien loop ik nu iets te hard van stapel. Op 30 januari mochten we naar Amersfoort om hun nieuwe locatie te bewonderen en al zijn er altijd een paar kleine puntjes ter verbetering, ik moet zeggen dat de Hoeksteen een prima speellocatie is.

Een likje kruipolie bij de deur zou wonderen doen en het geluid uit de aula komt erg hard door. Maar goed, we spelen geen meesterklasse dus dat moet allemaal kunnen. Met de altijd vrolijke Gunie achter de bar heeft Amersfoort de beste barman die ze ooit hebben gehad. Die drietand was top, de laatste locatie een beetje vreemd en voelde niet des Amersfoorts, maar hier kan gewoon goed en leuk worden geschaakt. De bughousers kunnen lekker schreeuwen in een eigen ruimte en in de aula is er ruimte voor de ouders, een drankje of een hapje. Mijn enige vrees is altijd dat ik zelf belabberd speel in een kerk.

Volgens meneer Elo zou het 7-1 moeten worden voor Amersfoort, maar dat bleef ons gelukkig bespaard. Schaken kan mooi en lelijk tegelijk zijn, maar ook rechtvaardig of onrechtvaardig. Daarom begin ik mijn verslag met de prachtige partij van Jeroen Schuil tegen Dick de Graaf en daarna meteen het "fortje bouwen"-verhaal van mijn eigen partij. Ja, je hebt twee mensen nodig om een mooie partij te spelen en Jeroen deed het prachtig. Maar Dick, verdiende die niet toch 0,25 ofzo voor het vermaken van het publiek? En dan mijn eigen partij waarbij ik volgens mij niet één keer over de vierde rij ben geweest, ondanks dat ik met wit speelde. En toch leverde dat een half punt op, puur op het feit dat je sommige mensen kent en het niets met schaaktechniek te maken heeft. Fortje bouwen, zorgen dat de tegenstsnader nog rond de 20 minuten heeft en remise aanbieden tegen een persoon waar je het verschrikkelijk goed mee kan vinden. Het leverde een halfje op.

Jeroen Schuil – Dick de Graaf

Tijdens het Eemlandtoernooi won Jeroen Schuil in het geliefde Halloween-gambiet van Dick de Graaf. Deze keer geen stukoffers, maar gewoon goed sterk spel van beide spelers. Spijtig dat Dick bijna een uur later binnen kwam. Mede door het feit dat hij altijd al later is, maar daarnaast was de sneeuw op de vrijdagavond niet prettig als je haast hebt. Als je zelf al sneller wilt, dan rijden er altijd wel ene paar voor je die denken dat ze in Siberië rijden. Mensen, het was niets meer dan natte sneeuw en water. Maar goed, een uur minder bedenktijd op de topborden in de promotieklasse is geen pretje, maar ik wil daarmee niets afdoen aan de mooi gespeelde partij van Jeroen.

We komen er in bij zet 21, waarbij wit net de loper heeft gespeeld naar b5. Toen ik naar deze zet zat te kijken, dacht ik als leek: waarom niet naar c6? Of een ander veld? het enige wat ik mij kan bedenken, is dat de loper terug zal worden gespeeld naar d3 ter ondersteuning van de e4-pion. Het zal toch niet de gekozen manier zijn om La6 tegen te houden? Waarom dan toch hier beginnen? Ik ben niet helemaal weg van deze zet en hier kunnen er betere plannen en zetten worden bedacht dan het gespeelde Lb7. Vooral het hoe en waarom kan een goede les zijn voor spelers van tussen de 1600 en 1800, maar ook zeker voor daarboven.

De partij:

En dan een potje “fortje bouwen”. Robert Krouwel – Hans van Doorn

OK balen, ik had mij zo lopen voorbereiden op de zwarte Benoni van Johan de Zwart en dan is het even slikken als je tegen Hans moet spelen. Maar Hans is gewoon een toffe gast waar ik het heel erg goed mee kan vinden. Altijd in voor een praatje altijd geïnteresseerd en gewoon een goed mens. Maakte ik er een beetje misbruik van dat we elkaar inmiddels goed kennen? Misschien, maar toen na de wedstrijd Casper mij vroeg tegen wie ik had gespeeld en erna meteen zei dat het remise was, voelde ik mij al een stuk minder schuldig. Het plan werd al beschreven, is het een briljant plan? Nee zeker niet, misschien is het zelfs wel een beetje laf. Maar met een zware week achter mij had ik geen zin om mij naar de slachtbank te laten brengen en wilde ik eigenlijk wel heel graag mijn ongeslagen status vasthouden. Dus laat Hans het maar bewijzen.

Vreselijk is het, als je een keer een Colle opzet, dat je de variant met Lb7 en f5 tegen je krijgt. Ik vind het gewoon niet prettig, het komt dan aan op geduld en vooral niet slaan als dat paard naar e4 komt.

Vanaf dan loop je lekker om het paard heen te pieren en ga je beton storten of zoals Hans het zo mooi verwoordde: “Fortje bouwen”.

De partij:

Het contrast in partijen kan bijna niet groter zijn en al zullen velen het er mee oneens zijn, ik vind het toch ook wel weer mooi dat schaken veel meer is als alleen het schaken zelf. Misschien is dat ook wel de reden dat ik extern volgens mij altijd beter speel dan intern. Ik moet - grof gezegd - tegen een klootzak spelen om alles uit de kast te halen of je moet iemand verschrikkelijk goed kennen om zijn zwaktes te weten. Spelen tegen vriend zal nooit een gevecht worden om leven en dood. De “wil” om iemand door de tafel heen te stampen, dat geeft pas motivatie. En dan dit, het maakt waarom ik het een geweldige sport vind.

Okay dan hebben we twee partijen gezien en dan kan iedere lezer zich gaan afvragen waarom ik vind dat 6-2 voor Amersfoort niet nodig was, want hier heeft En Passant misschien wel een halfje cadeau gekregen. Maar helaas moet ik dan meteen naar de partij van Hans gaan om mijn stelling weer iets te rechtvaardigen. Hans blijft niet veel bespaard in de eerste vijf wedstrijden als teamleider. In een stelling waar ogenschijnlijk niets aan de hand lijkt, gaat het fout door de meest simpele fouten die je kunt maken.  Ik ga er dan ook geen heel verhaal aan vuil maken, want dat kan ik Hans niet aan doen.

In onderstaande stelling ligt het initiatief bij wit (Johan de Zwart), maar heel veel is er niet aan de hand voor zwart.

Maar goed, iedereen maakt wel eens grote fouten. Alleen konden we dit soort fouten er deze avond niet bij hebben. Wat resteerde voor Hans was het aanmoedigen en steunen van zijn team en hopen op de goede afloop. En al was Amersfoort nog steeds sterker, het had  - echt waar - ook wel even anders kunnen lopen en we hadden in ieder geval recht op meer bordpunten.

Dan de partij Arie van Diermen - Arjan Tissink. Arie heeft wat zelfvertrouwen kunnen opdoen op wat lagere borden en dat zou zich dan moeten gaan uitbetalen in de belangrijke wedstrijden. Arie moest spelen tegen Arjan Tissink. Een schaker met een bak ervaring en wel 10 fietstassen vol met schaakverhalen. Zet een paar schakers samen met Arjan en er komen geweldige verhalen op tafel. Vaak heb je dat bij schakers van een jaar of 80 die Paul Keres hebben meegemaakt en Timman in zijn topjaren. Maar deze verhalen gaan altijd meer over de personen die schaken dan over de prestaties. Kortom een man waar je wel een biertje mee kan drinken. Hij staat nog net niet bij de deur om alle gasten te verwelkomen.

Ik heb een vraag bij de stelling die ik als eerste ga tonen. Uit welke opening zou deze stelling naar voren zijn gekomen? Uiteraard mogen de mensen die de partij hebben gespeeld of hebben gevolgd niet mee raden.

De partij:

En hier is het dus volgens het wedstrijdformulier 3,5 – 0,5 voor Amersfoort. Ik denk dat anderhalve punt voor En Passant ook had gekund. Maar toch minimaal één punt als je mijn eigen halfje als onterecht zou zien. Maar ja schaken wordt pas gewonnen of verloren bij de laatste zet. Je hebt geen herfstkampioen. Of zet 20-kampioen. “O, wacht even, jullie zijn bij zet 20, we laten even de computer bepalen wie er op dit moment winterkampioen is.” Nee, de laatste zetten zijn het belangrijkste. Wie heeft zijn zenuwen het beste in bedwang? Maar vooral: wie maakt de minste fouten? En Passant maakte er gisteren te veel.

Ging er dan helemaal geen partij naar En Passant toe? Jawel eentje, en dan één waar je je bij kunt afvragen of het helemaal terecht was. Ik zou me goed kunnen voorstellen dat Guus hier een kater aan heeft overgehouden. Maar je kan ook wel weer waardering hebben voor een knap stukje verdedigend werk van Arie van den Hoogen.  En ondanks dat Arie zelf aangeeft zo vreselijk wisselvallig te zijn, heeft hij toch maar weer mooi een score van 50% te pakken in deze klasse.

Met sterk spel in de opening heeft Guus een heerlijke stelling bereikt met wit en kan Arie met zwart alleen maar afwachten op wat er komen gaat. Het lijkt wel Italiaans voetbal. We komen er in bij zet 21, waar Guus gaat proberen een koningsaanval op te zetten.

De partij:

Knap staaltje verdedigen en geduld hebben. Maar toch ook wel een partij van de gemiste kansen.

De volgende partij is een partij die in mijn mail belandde met de aanhef: “Eindelijk van de nul af”.

Jan Matthijs voorziet zijn partij altijd van een eigen analyse, maar ik ben er dit keer toch nog maar een keer goed doorheen gegaan. De partij tegen Shahrouz viel nooit buiten de remisemarge.  Verdere toevoeging van Jan-Matthijs: “Met zwart een regelmatige remise tegen een sterkere tegenstander. Dat is niet slecht, maar ons team heeft de punten zo hard nodig…”

Een partijtje beton storten is er niets bij. We komen er in bij zet 10 met de enige juiste opmerking: “Als je wat wilt dan is c5 nodig.” Er volgde een partij die niet te analyseren was voor mij. Het leek wel Halma… 

Partij:

Een remise waar niets op af te dingen was. Ze waren er duidelijk allebei tevreden mee.

De volgende partij gaat tussen Gert Reichardt en Rogier Dijk. Hier heb ik helaas niet de hele partij kunnen bemachtigen, maar er zit wel een fraai staaltje in, hoe Rogier een pion wint na een kleine onnauwkeurigheid van Gert. Rogier kom ik om de een of andere manier overal tegen. Speel ik een keer mee op het HSG Open, dan kom ik Rogier tegen. Maar ook op vele andere toernooien zie ik hem verschijnen. En als je dan naar het team van Amersfoort kijkt met bijvoorbeeld een Jeroen Schuil, Arjan Tissink, Peter Sonder, dan ben je soms wel verbaasd dat Rogier op bord 1 speelt. Maar het is dan toch wel weer knap hoe hij de partij naar zijn hand weet te zetten met het winnen van een pion, waar Gert duidelijk de stelling spoedig dood probeerde te maken.

We komen er in bij zet 12 voor zwart: Waar zouden jullie naar kijken? Wat kan een winstplan voor zwart zijn? Een zet als c5 ligt zeer voor de hand, maar helpt zwart niet verder. Bedenk een plan.

De partij:

Al met al een zeer knappe partij van Rogier die doormiddels van krachtig spel de stelling steeds wat instabieler maakt, wat uiteindelijk een pion kost. Daarna wordt het oerdegelijk afgemaakt.

En dan als laatste een potje “vergrijpen”. Heuveling tegen Peter Sonder. Mannen die volgens mij prima met elkaar een potje bier zouden kunnen drinken. Een beetje dezelfde soort personen. Ze kunnen voor de buitenwereld misschien eens stug overkomen. Maar beide gewoon gezellige gasten. Ik sprak nog even met Peter, over dat ik het leuk vind om hem weer op een hoger niveau te spelen. Even wat gas terug op het werk en weer even kiezen voor het mooiste spel van de wereld. In mijn tijd bij Amersfoort maakte Peter op mij een grote indruk. Hij was verantwoordelijk voor de allerjongsten die kwamen schaken. Wat ga je die kinderen leren en waar haal je het geduld vandaan. Peter was er een kei in en op een afstand kan ik zeggen dat ik daar heel veel van heb geleerd. En uiteraard zijn we samen nog een keer heel dicht bij de titel geweest van beste bughousers van Amersfoort. Toen we alle toppers hadden verslagen, werden we pootje gelicht door Janine en Remy. In de play-off duurde het lang voor we het loodje moesten leggen.

Maar sportief waren de mannen, Heuveling vergreep zich en wie dat het meest sneu leek te vinden, was Peter. Of de partij anders remise was geworden mogen jullie zelf bepalen. We komen er in bij zet 20 van wit, die net de torenruil heeft beklonken met Txd1.

De partij:

Ik denk vooral dat de heren heel erg aardig voor elkaar wilden blijven. En zo hoort het ook tussen deze twee vriend-verenigingen. Tijd voor een massakamp misschien?

Conclusie: Amersfoort wint met 6-2 met een aantal mooie partijen maar de blunders op deze avond waren toch wel de bovenliggende partij. Het team van Amersfoort 2 zal blijven meedoen voor promotie en wij zullen blijven knokken, want we willen niet na één jaar alweer degraderen. De volgende ronde tegen Amersfoort 3 zullen de verhoudingen weer heel anders zijn. We gaan het zien, maar voorlopig vermaak ik mij prima in de promotieklasse.

De uitslagen: 

Robert Krouwel