EP2 haalt uit tegen PK4 (verslag)

2015-01-17

Index  < Vorige  Volgende >

Soms moet je gewoon eens winnen, dat is goed voor het vertrouwen…..

Nee wacht…. Ik ga mijn verslag toch eens anders beginnen dit keer. Want jawel, ik had zowaar een vrij weekend en had wel weer zin in het schrijven van een verslag. Als er dan ook nog gewonnen wordt, is dat natuurlijk mooi meegenomen. Of doet plots iedereen ineens beter zijn best, als ik aankondig een verslag te gaan schrijven?

In mijn rustpauze is mij meerdere malen gevraagd waarom ik geen verslagen meer schreef en vaak werd die vraag gekoppeld aan het feit of ik er misschien teveel moeite mee had dat mensen soms negatief reageren. Laat ik dat voor eens en voor altijd uit de wereld helpen. Natuurlijk is het leuk als je soms een compliment krijgt of een positieve toevoeging. Maar verslagen schrijven doe je vooral omdat je het zelf erg leuk moet vinden. Want wie offert er nou tussen de 5 en 8 uur op om een schaakverslag te schrijven, om vervolgens de grond in te worden geboord door een enkeling. Nee, ik heb gewoon een aantal ronden rust genomen omdat ik vooral erg druk was met mijn werk en ook meer bezig was met het schaken van mijn zoon en van mijzelf. En dat waren hele leuke weken. Maar nu begon het weer te jeuken, om een verslag te schrijven over de belevenissen van En Passant 2.

De scores in de eerste drie ronden waren niet best: 1 matchpunt en 9 ½  bordpunt. Daar ga je niet ver mee komen in de zeer sterke promotieklasse. Maar er moet gewoon meer inzitten en als iedereen net een stapje meer doet, dan komen de punten vanzelf. Voor even weg uit de degradatiezone en weer even lekker in rustig vaarwater terechtkomen.

En jawel het lukte: een prachtige 6-2 overwinning. En ik heb net de partijen zitten inkloppen. Niets geflatteerd, gewoon netjes gespeeld en een 7-1 zat er eerder in dan een 5-3 zullen we maar zeggen. En ja onze teamleider kreeg ook eens een cadeau, nadat hij 3 keer de kat uit de zak had gekregen en al verantwoording moest afleggen aan het team ;-).  Nee, deze avond was voor ons heel belangrijk, nu maar hopen dat het niet een eendagsvlieg was.

De partijen:

Laat ik maar beginnen met de partij van Arie van Diermen (zwart) tegen Kees Vreeken. Waarom deze als eerste? Nou gewoon, zij waren per slot van rekening met het spelen van de partij spelen ook al een week eerder dan de rest.

Na een moeilijk begin in het nieuwe seizoen mocht Arie tegen Oud Zuylen even zelfvertrouwen tanken en nu begon dit al zijn vruchten af te werpen. Arie heeft zelf zijn partij voorzien van de nodige uitleg en varianten. Vooral leuk om te zien hoe Arie zelf naar zijn partijen kijkt.

We komen er in bij een echte Arie-zet, Wit heeft zojuist b4 gespeeld. Hoe zou je zelf reageren en hoe zou Arie hebben gereageerd?

De partij:

Zo kan de rest van het team lekker beginnen aan deze spannende avond. Onze teamleider Hans de Vries kreeg op deze avond een wel heel royaal cadeau. Zou het zijn omdat Hans gewond de speelzaal binnenkwam? Ja leuk hoor, zo’n mountainbike, maar waarom zitten er voorremmen op zo een ding? Knijp je iets te hard dan vlieg je over de kop en breek je zomaar een arm. En daar zat hij dan… Dit keer dus geen Shaggie roken, nee, gewoon aan de sigaretten. Aaaaaahhhhh arme Hans en zeer sportieve tegenstander Conrad Kiers.

We komen er in na zet 13 van zwart: a5-a4. Hans speelt met wit:

Het toeval wil dat ik na deze zet van Conrad buiten ging roken, al snel volgde Hans en ik vroeg nieuwsgierig wat hij had gespeeld. Het antwoord was a3, want anders zou zwart a3 gaan spelen. Ik moet zeggen dat ik iets verbaasd was, omdat hij eerst Dd3 speelde en ik bijna zeker wist dat hij c4 zou spelen. Maar ik merk ook wel als ik eens een partij met Gabriël analyseer, dat anderen hele andere plannen hebben en er in ieder geval over verschillende dingen nadenken, wat alleen maar goed kan zijn. Op die gedachtegang van Hans was natuurlijk niet zo heel veel af te dingen. Ik moet zelf zeggen dat ik direct voor c4 had gekozen.

De partij:

Kerst kwam vroeg dit jaar. Een 2-0 voorsprong, wat een ongelooflijke luxe.

Paul Keres stelde er voor de spanning gelukkig snel een punt tegenover door een overwinning van Ernst van der Vecht op Arie van den Hoogen. Arie heeft de laatste twee jaar een vreemde vorm te pakken. Van geweldig sterke partijen tot partijen waarbij je er versteld van staat dat het überhaupt een partij van Arie is. Maar dit was gewoon een prima potje schaak, waarin Ernst het allemaal net wat beter deed.

We komen er in bij een stelling waar ik een opmerking van Richard Vedder meteen kan ontmantelen. In het platte taaltje komt vaak naar voren “un peert op effuf of effeur”, of hoe je die dialecten ook moet uitspreken of opschrijven. Het moet iets zijn als “een paard op f5 of op f4, waarbij h3 of h6 al is gespeeld, zou altijd gewonnen zijn.

De partij:

Daar waar Paul Keres 4 misschien wel een heel grote offday had, speelde Ernst een prachtige partij waar veel schakers van kunnen genieten.

Zelf wil ik al een aantal jaren in de promotieklasse spelen en al was ik er nog nooit echt bij in de buurt, ik moet nu zeggen dat het wel goed voelt. Tuurlijk ga ik nog zeker een paar keer worden weggespeeld tegen de toppers in de promotieklasse, maar tot nu toe mag ik niet klagen met twee overwinningen en twee remises. Bij Barneveld leken we wel een jojo tussen de eerste en tweede klasse, Bij Amersfoort kwam ik op basis van rating nog niet eens in de buurt. En na nog twee jaar Barneveld kwam de kans in Spakenburg. Er uiteindelijk nog twee jaar over gedaan is om te promoveren naar de promotieklasse. Maar daar zijn we dan eindelijk en we genieten ervan. Vaak heb ik gehoord dat mijn speelstijl niet goed zou zijn voor deze sterke klasse etc etc etc. Jullie vinden het toch niet erg als ik even een lange neus trek he?

Gisteren zelfs geprobeerd of een heuse zwarte leeuw zou werken in deze klasse (en nee, die speel ik niet meer iedere ronde, nu inmiddels vier verschillende openingen gespeeld). En ja hoor, de wens van de leeuw-speler kwam uit. De doorschuifvariant met d5, dat betekent vaak een lange strategische partij maar wel een strategisch gevecht op bekend terrein. Dan maken die 100 elopunten extra van mijn tegenstander niet meer zoveel uit. De bedenktijd die Erik Verlinde reeds gebruikte in de opening maakte mij sterk, het gaf mij het gevoel dat hij zich op onbekend terrein bevond, ondanks dat de witspeler toch vaak de opening bepaalt.

De kenmerken van de zwarte leeuw:

Paarden vaak op f6 en g6, de zwarte lopers hebben vaak langere diagonalen dan die van de tegenstander. De zwartspeler vecht om het centrum heen en alle stukken staan klaar voor de aanval. Het witte paard op c3 of in dit geval op b5 staat er een beetje verloren bij. Al met al een stelling die ik als zwartspeler niet erg vind om te spelen.

Een vrij lange analyse waar ik dacht een heel goed plan te hebben, vervolgens aanmodder en dan toch nog counter naar de overwinning:

De eerste zorg (als dan je eigen overwinning binnen is) is dan natuurlijk: hoe staat het team ervoor? Blijven je persoonlijke prestaties goed, terwijl je team steeds jammerlijk ten onder gaat, dan maakt het de persoonlijke vreugde ook minder groot. Gelukkig kreeg ik snel van Henk en Richard te horen dat er spoedig meerdere bordpunten zouden volgen. En ja die mannen kunnen wel een partijtje in de promotieklasse inschatten natuurlijk. Zou het dan eindelijk gaat lukken?

Heuveling zorgde voor het eerste matchpunt door de 4-1 op het bord te zetten. Met wit versloeg hij de sterke Rolf Dijksterhuis. Zelf kwam Heuveling vertellen over een "heerlijk zetje".

De stelling na zet 38? Ongelijke lopers en volgens de computer 0.18. Redelijk remise lijkt mij, ondanks dat Rolf een pion achter staat. Maar dan gaat het plots helemaal fout voor Rolf, die met zwart speelt.

De partij:

Ook door Henk werd aangegeven dat Heuveling het wel erg fraai afmaakte. Ik kan me alleen niet aan de indruk onttrekken dat hij wel een behoorlijk beetje hulp kreeg. Maar dat mag de pret niet drukken. Er stromen punten binnen dus zet die kraan maar open.

Aan Dick de eer om de overwinning binnen te halen. Daar waar het in de eerste ronde nog misging, is Dick momenteel weer van onschatbare waarde voor EP 2. Toen ik de partij zat in te voeren, dacht ik dat mijn engine kapot was. In onderstaande stelling geeft de computer -1,02. En mijn vraag is waarom? Ik zou met zwart mij ernstig zorgen maken om mijn pionnenstructuur en zou gaan proberen te keepen naar remise.

Gelukkig wijst de partij uit waar ik mis zit met mijn berekeningen:

En zo bleven de matchpunten dit keer wel in Spakenburg en viel er een grote last van de schouders.

De overige partijen waren die van vader en zoon Reichardt. Zoals het respect betaamt beginnen we bij de oudste. De vorige ronde had hij nog veel pech, omdat hij in een potremise stelling moest forceren omdat het team met 4-3 achterstond. En vaak is het zo, dat diegene die moet forceren, de bietenbrug op gaat. Dit keer nam Gert op een mooie manier zijn revanche en is zo een prachtige aanvulling voor dit team.

Gert speelde dit keer met wit tegen de enige dame in het gezelschap deze avond, Jessica Espiritu. En ook dit werd weer een stelling waarin het loperpaar helemaal niet tot zijn recht komt, omdat de stelling te gesloten is.

Jessica ziet vervolgens het paard al langzaam en vrolijk aan komen huppelen en geeft het loperpaar op. Ongelijke lopers, maar een pion voor en de sterkere lijnen in het bezit voor Gert. Dit werd vakkundig afgemaakt.

De partij:

Een fraaie strategische partij, waarbij de overwinning nooit in gevaar is geweest.

Als laatste de partij van Robin. Want En Passant heeft een paar jonge talenten rondlopen waar we in de toekomst nog veel plezier van gaan hebben. En tuurlijk is het jammer dat we “The Basher” kwijt zijn, maar we hebben een paar harde werkers erbij gekregen. Robin, Monica, Rolf en Gabriël maken echt prachtige sprongen vooruit. En ik hoop dat ik niemand vergeten ben. Die gaan de komende jaren heel veel punten pakken. Spoedig zal ik mijn plekje moeten afstaan in de promotieklasse. Maar dat moeten we er voor over hebben om deze spelers de laatste stappen te laten maken. Okay, dit keer liep het nog even fout door een inschattingsfout. Maar de opzet van de partij getuigt van prima spelinzicht.

Het thema van de avond is al in een paar partijen naar voren gekomen. De loper is lang niet altijd de betere ten opzichte van het paard. Toen ik ook naast Robin zat in onderstaande stelling zat ik te hopen dat Robin zou ruilen op d7. So far so good.

De partij:

En zo verliet En Passant de onderste gelederen en tikte het de onderkant van de middenmoot aan. Een zesde plaats, maar vooral behoorlijk wat zelfvertrouwen bijgetankt. Het jaar is nog lang niet afgelopen, maar schrijf En Passant zeker nog niet af. Want wij zijn nog niet verslagen al denken sommige mensen daar anders over.

De uitslagen:

Robert Krouwel