Op vrijdag 19 december 2014 speelde En Passant 5 de thuiswedstrijd tegen Paul Keres 6. Beide teams bungelden onderin, nog zonder matchpunten na twee wedstrijden. Voor de term “degradatiewedstrijd” is het misschien nog wat vroeg. Wel was duidelijk dat beide teams de punten zeer goed kunnen gebruiken.
Vooraf hadden we al te maken met een paar tegenvallers. Teamleider en eerstebordspeler Dion de Graaf moest de wedstrijd missen, zo was al ruim van tevoren duidelijk. Ook de planning van de jeugdwedstrijden gooide behoorlijk wat roet in het eten. Gelukkig kon de wedstrijd van de A1 worden verplaatst naar een week eerder, maar de B1 moest op dezelfde avond op bezoek bij Soest. Het werd aldaar een mooie 0,5-3,5 voor de onzen, het puntje van Rolf van Dorst hadden we echter liever op het wedstrijdformulier van het vijfde gezet!
Twee afwezigen dus, met een team van 9 betekent dat één invaller. Gelukkig werd Rut Koelewijn bereid gevonden om bord 6 op zich te nemen. Zijn partij voltrok zich in de gebruikelijke sneltreinvaart, na een zetje of 20 kwam er echter een abrupt einde aan. Een wit paard van Rut kwam binnen en veroverde de vijandelijke dame. Ondanks wat opmerkingen van mede-Keresianen (“Opgeven kan altijd nog!”) zag zijn tegenstander er weinig brood in om de strijd nog voort te zetten. Eppie 5 op voorsprong, dat hadden we nog niet gezien dit jaar!
Lang konden we de voorsprong niet handhaven. Op de staartborden (en ook een paar andere) kreeg EP5 deze avond weinig loon naar werken. Zo halverwege de avond zagen de stellingen van Mart (7) en Jan-Willem (8) er prima uit. Materieel gelijk en weinig vuiltjes aan de lucht. In een teamwedstrijd leek een snelle remise me dan wel een logische optie voor beide partijen. Van remise kwam het echter niet en ik had de indruk dat beide EP'ers er net iets te laconiek over dachten. “Gewoon zetten doen en niks weggeven en dan wordt het vanzelf minstens remise” klinkt aardig, maar zo werkt het natuurlijk niet! De tegenstanders gingen er namelijk nog wel goed voor zitten om er iets van te maken. Tegen de tijd dat beiden doorhadden dat er misschien toch geen remise zou komen, was het te laat… 1-0 werd zo 1-2.
Eén van de consequenties van Dions absentie was dat Jeroen Gootjes op bord 2 moest plaatsnemen. “Veuls te hoog!” aldus hemzelf, maar het was misschien niet nodig geweest om dat ook op het bord te gaan aantonen. Zoals het nu ging, kregen de zwarte dame en torens een voortijdig kerstmaal. Ze konden hun buik helemaal volvreten met pionnen. Het eindspel met een paar pluspionnen was voor de tegenstander vervolgens niet moeilijk meer. 1-3.
En Passant 5 scoorde tegen aan bord 3, waar Thomas naar eigen zeggen “zijn tegenstander volledig overspeelde”. De analyse achteraf liet van dat waanidee weinig heel, want binnen 12 zetten had het voorbij kunnen zijn! Zie de partijviewer:
Wim Beukers (4) ruilde ergens loper en paard in voor een toren en pion. Volgens mij was het de klassieke ruil op f7, waarvan bekend is dat die zelden goed is. Ook nu ging het voor Wim de verkeerde kant uit, want de zwarte lopers beheersten het bord en de witte pionnen begonnen te vallen. De zwarte koning stond echter kwetsbaar en plotseling zag Wim een kans. Hij offerde zijn toren, zou hij daarmee de geschiedenis(jaar)boeken gaan halen?? Door dat offer had hij tijd om g5-g6 te kunnen spelen, waarna ongeveer de volgende stelling ontstond:
Het is een reconstructie uit het hoofd die ongetwijfeld niet klopt, maar het gaat om het idee. Wit aan zet heeft mat in één, maar zwart mag eerst. Het blijkt dat er toch nog een uitweg is: 1…Dc1+ 2. Kg2 Dd2+ 3. Kg1 Eeuwig schaak? 3…Dd7 Nope, zwart verhindert het mat en blijft twee stukken voor. De handdoek kon in de ring, 2-4.
Tijmen (5) en de ondergetekende nog bezig dus. Tijmen speelde in de zaal beneden, vandaar dat ik van de partij niet zo heel veel gezien heb. Toen ik even keek, zag ik een eindspel met zware stukken, twee onveilig staande koningen en kansen voor beide partijen. Even later bereikte mij het bericht, dat Tijmen verloren had. 2-5 dus, mijn eigen partij ging dus om des keizers baard.
Mijn eigen partij, tsja, wat moet ik daar van zeggen. Eigenlijk verprutste ik het al in de opening, waar ik wat theorievarianten door elkaar haalde. In de Alapin-Siciliaan (1. e4 c5 2. c3) heeft wit 0,00 als zwart het goed speelt, in de database heeft zwart zelfs een plusscore. Echter, dat is “als zwart het goed speelt”, zoals het nu ging kreeg wit een ruimte- en ontwikkelingsvoorsprong. Zie de viewer voor het vervolg:
Eindscore 2-6 dus, een onverwachte en dikke nederlaag. Na afloop merkten ook de tegenstanders op dat het wel erg ruim was, zelf maakten ze (naar eigen zeggen) voor hun doen erg weinig fouten, terwijl in een aantal gelijke stellingen het kwartje de verkeerde kant uitviel. Op de overwinning an sich viel echter helemaal niets af te dingen. Hoopgevend was dat het vertoonde spel wel een stuk beter was dan tegen Hoogland. Hopelijk kunnen we die lijn tegen Baarn (16 januari) doortrekken en vooral: punten halen!
Jasper Reichardt