Op vrijdag 7 november bezoek van Hoogland 2. Vorig jaar waren er nog korte metten gemaakt met Hoogland 3, maar het tweede team van de Highlanders bleek toch andere koek. Matchpunten hebben er geen moment echt in gezeten, aan het eind stond er een dikke 1,5-6,5 nederlaag op het scorebord. Om dit seizoen punten te gaan pakken zal er flinke schep bovenop moeten! Een ronde langs de borden:
Op 1 speelde Dion de Graaf weer een echte Dion-partij. Schuifie-schuifie en pas diep in de tijdnoodfase gaat het echt beginnen. In goede vorm levert dat vele punten op, dit seizoen loopt het helaas nog niet zo best. Lars Slofstra mocht tegen middernacht het laatste Hooglandse punt bijschrijven.
Jasper Reichardt nam het op bord 2 op tegen oud-EP'er Henk van Diermen. Een tactische fout van laatstgenoemde leverde Jasper een pluspion op bij een goede stelling, wat in het toreneindspel in winst werd omgezet.
De partij van Jeroen Gootjes (3) ging lang gelijk op, maar bij het ingaan van het eindspel ging het mis. Jeroens koning kwam gevangen te staan achter zijn eigen pionnen (Kh7, pionnen op g7,g6,h6, witte toren op 8e rij) en zijn tegenstander speelde het bekwaam uit.
Dat schaken voor 99% tactiek is werd onder andere op bord 4 bewezen. Op te veel borden ging er deze avond hout verloren aan vorkjes en dergelijke en ook Thomas Reichardt trapte ergens in. Met een stuk minder was het vervolgens vrij hopeloos.
Rolf van Dorst zorgde voor een van de weinige lichtpuntjes van de avond. Zijn promotie naar bord 5 maakte hij waar met een prima remise tegen een goede tegenstander.
Bij Wim Beukers (6) ging het eigenlijk in de opening al mis. Zijn tegenstander bleef met zwart in het Slavisch damegambiet aan pion c4 hangen. Volgens de theorieboekjes krijgt wit ruim voldoende compensatie als hij de goede zetten doet, maar als je (zoals Wim) de theorie niet kent, kom je gewoon een pion achter. Hij won later wel een kwaliteit, maar de pionnenstorm op de damevleugel werd hem te machtig.
Jan Willem Schoonhoven maakte op bord 7 zijn externe rentree na ruim een jaar afwezigheid. Dat is altijd even wennen natuurlijk, maar het leek allemaal prima te gaan. Ergens ging vervolgens in korte tijd de stelling van 'op het oog gelijk' naar 'ruïne', wat daar precies misging is de schrijver dezes een raadsel.
Aan het laatste bord zette Mart Woudenberg zijn partij prima op, maar ook hij ging voor de bijl toen hij na een vorkje een stuk moest inleveren. Alles optellende komen we zo tot een dikke 1,5-6,5 nederlaag. De volgende keer tegen hekkensluiter Paul Keres 6 (19 december) moeten er maar eens matchpunten gepakt gaan worden!