Na het prachtige succes van EP2 op woensdag, was het op vrijdag de beurt aan En Passant 5. In de kraker tegen Het Dikke Torentje 1 zou bij winst promotie vrijwel binnen zijn. Het kampioenschap zou dan nog afhangen van de gescoorde bordpunten in de laatste twee ronden.
Waarschijnlijk is er nooit eerder in de geschiedenis van het vijfde een wedstrijd zo lang van tevoren gepland en voorbereid. Die voorbereiding begon al met het regelen van de spelers. Deze wedstrijd werd aangegrepen om een paar inactieve spelers hun rentree te laten maken in de externe competitie. Voor Guido de Romph lukte dat “rentree maken” niet helemaal. hij speelde woensdag ook al met EP2 mee dus van een echte rentree was geen sprake. Ons tweede geheime wapen was Thijs Zwaan, die na een uitstapje naar een andere vereniging en een korte schaakpauze weer terugkeerde achter het bord. Welkom terug, Thijs!
Voor degenen die na het lezen van de titel nog twijfelden aan de uitkomst en geen zin hebben om dit hele verhaal te lezen, zal ik het vast verklappen. We verloren. Met 4,5-3,5. Volkomen onnodig, we hadden zeker drie of vier kansen om een half of zelfs heel punt meer te halen. Aan de supersubs lag het niet, zij speelden nette partijen op bord 1 en 2. Nee, het waren juist degenen die nog ongeslagen waren die deze avond nullen scoorden. We dachten dat we konden schaken, maar gezien de hoeveelheid blunders en gemiste kansen kun je niet anders dan de conclusie trekken: “We kunnen er eigenlijk helemaal niets van”
Naast al dat slechte nieuws is er gelukkig ook nog goed nieuws. Concurrent HSG verloor namelijk ook, met 4,5-3,5 van een Amersfoorts zevental. Amersfoort, bedankt! Nu staan we nog steeds tweede en hebben we promotie naar de 2e klasse nog steeds in eigen hand.
Er zijn geen partijviewers deze keer, na het schaken ben ik mijn teleurstelling gaan verzuipen en heb ik niet uitgebreid partijen verzameld. De partijen die ik wel heb zijn voor het grootste deel incompleet (door tijdnood) en/of niet publicatiewaardig. Daarom houd ik het bij diagrammen van sleutelstellingen, deels uit het hoofd. Daarmee valt het verhaal ook prima te vertellen.
De avond begon nog wel zo goed. Aart mocht het aan bord acht opnemen tegen een invaller, die schijnbaar zijn tweede externe partij ooit speelde. Aart liet zich door zwarts dubieuze openingsopzet verleiden tot een loperoffer op f7, dat bij goede verdediging alleen twee pionnen en twee schaakjes op zou moeten leveren. Maar toen zwart met zijn koning de verkeerde kant op liep ging het snel fout. Na 12 zetten was onderstaande stelling bereikt en konden de stukken weer in de doos. Pijnlijk voor de zwartspeler, al is hij niet de eerste die zoiets tegen Aart overkomt. Sterker nog, de belangrijkste reden om Aart een laag witbord te geven is dat hij als geen ander in staat is om tegen matig openingsspel in no-time een punt te drukken.
1-0 voor dus, de volgende score kwam op naam van Ernst. Hij speelde met wit een Lb5-Siciliaan en had op het oog een licht voordeeltje in pionnenstructuur. Echt concreet werd het niet en de partij leek af te stevenen op een eindspel met ongelijke lopers. Toen de dames van het bord gingen werd de vrede getekend. Op dat moment stond Ernst een pion voor, maar de toeschouwers verschilden van mening of dat duurzaam was of dat zwart die simpel terug kon winnen. Kritiekpuntje: Remise-aanbiedingen s.v.p. overleggen met de teamleider! Want de stand op de overige borden was voor een groot deel niet best, dus doorspelen en nog even melken was misschien geen slecht idee geweest.
Thijs speelde een nette partij aan het tweede bord. Hij offerde een kwaliteit voor een pion en het loperpaar. Dat leek een goede beslissing, want in de gesloten stelling stonden de torens er maar wat verloren bij. Na ruil van de zwartveldige lopers werd het wel onmogelijk om nog op winst te spelen, er ontstond zo ongeveer de stelling van onderstaand diagram. Als wit de stelling openmaakt gaat hij zelf voor de bijl en zwart kan ook niets. Er volgde nog a6-a5 en b4-b5 en toen werd de zaak remise gegeven.
De gelijkmaker voor HDT kwam van het bord van Dion. Het was de eerste partij van meerdere met hetzelfde terugkerende patroon: Onze zwartspeler stond minder, gebruikte veel bedenktijd om zijn problemen op te lossen en kreeg dat ook voor elkaar. Om dan vervolgens met weinig tijd op de klok de zaak alsnog volledig te verblunderen. Bij alle verliespartijen ging het om elementair geblunder en elementair tijdsmanagment. Natuurlijk kan het een keer misgaan, maar als je als team die fouten massaal maakt is de conclusie uit de titel volgens mij wel gerechtvaardigd. Dion was het eerste slachtoffer, hij wist in onderstaande gelijke stelling de zet Ld6?? te produceren en kon na Ld4+ met zijn plasje naar de dokter, al spartelde hij nog even door. Gepruts in tijdnood, deel 1.
We kwamen weer op voorsprong dankzij Guido, die de kopman van de tegenstanders langzaam van het bord afduwde. Hij kwam zelf steeds actiever te staan, zijn tegenstander steeds passiever, totdat die zijn stelling niet meer bij elkaar kon houden en gelijk op kon geven. Een mooie pot, Guido is het duidelijk nog niet verleerd!
Vrijwel tegelijk speelde Thomas remise na een knotsgekke slotfase, waar beiden als gekken op de klok ramden. Thomas had inderdaad weinig tijd, maar zijn tegenstander (met een halfuur over) liet zich verleiden tot “meevluggeren”. En ook toen Thomas inmiddels door de increment weer meer dan een minuut had, bleef het geram doorgaan. Thomas stond een pion voor, toen eentje achter, toen weer voor, maar uiteindelijk werd het remise. Sommige toeschouwers meenden dat hij nog een mooie winstkans miste, maar dat valt allemaal niet meer te reconstrueren. Remise is wel de meest terechte uitslag.
Toen waren er nog twee partijen bezig, waaruit we voor een 4-4 slechts een half punt hoefden te peuren. Ikzelf had een betere opening, maar na een te voorbarige opening van de stelling kwam ik in de problemen. Er dreigden allerlei nare penningen en ik moest de kwaliteit geven. Nadat mijn tegenstander wat onhandig manoeuvreerde met zijn toren, kon ik wel mijn vrijpion in beweging zetten, waardoor ik onderstaande diagramstelling bereikte. Hier heb ik simpel remise door zetherhaling: 37…Pe3! 38. Tdd2 Pc4 39. Td1 en als wit afwijkt is hij zelf het haasje. Ik speelde onder druk van de klok echter d2?? en raakte na het simpele b3 mijn vrijpion en de partij kwijt. Gepruts in tijdnood, deel 2.
Inmiddels was het bij Mike ook helemaal misgegaan, wat er gebeurde heb ik in door eigen tijdnoodfase niet goed gezien. Hij had met zwart een pion meer, maar moest er ontzettend voor lijden. Hij kwam er uiteindelijk toch nog goed uit met behoud van zijn pion, maar hield weinig tijd over. Het eindspel van loper tegen paard leek op zijn minst remise te zijn, maar ergens besloot Mike dat hij het ook wel zonder loper afkon. Zijn tegenstander toonde aan dat dat toch iets te optimistisch was. Gepruts in tijdnood, deel 3.
4,5-3,5 verloren dus, het kampioenssprookje is uit. Bij deze wil ik het Dikke Torentje feliciteren met hun kampioenschap, want met 4 MP en een stuk of wat BP voorsprong gaan ze dat natuurlijk nooit meer weggeven. We moeten nu ons best doen om tweede te worden en ook te promoveren, maar daarvoor moeten we normaal gesproken wel twee keer winnen. We hadden het onszelf zo veel makkelijker kunnen maken, als er iets minder geprutst was deze avond….
Maar goed, er valt niets meer aan te doen. Nu uithuilen en het vizier richten op Amersfoort 6, die uitwedstrijd is over twee weken al. Volgende keer beter!
Jasper Reichardt