En Passant 5 wint in Muiderberg

2013-11-02

Index  < Vorige  Volgende >

Update: Persoonlijke uitslagen

Vrijdagavond 1 november ging het vijfde van En Passant op pad naar Muiderberg. Nu denkt u natuurlijk: Sinds wanneer hoort Muiderberg bij de SGS? Valt dat niet onder de Amsterdamse bond (SGA)? Inderdaad, maar dit seizoen heeft de Muider Schaakkring (MSK) hun derde team ingeschreven in de SGS. Administratief is daarvoor ook een nieuwe vereniging opgericht, Schaakclub Muiderberg. Onze tegenstanders SCM 1 waren dus feitelijk MSK 3.

Zowel de plaats als tijd voor deze wedstrijd hadden nog wat voeten in de aarde. Eerst maar de tijd. Oorspronkelijk stond deze namelijk gepland voor 8 november, maar dat kwam Dion en ondergetekende niet zo goed uit. Wij vroegen dus of we twee borden konden vooruitspelen, waarop zij vroegen of we niet met het hele team een week eerder konden komen. Dat was namelijk wel zo gezellig. Acht van de negen teamleden (alleen Tijmen niet) konden die dag wel, dus aldus geschiedde het. Aart moest vanwege zijn werk alsnog afzeggen, maar Mart "Martmans" Woudenberg was een goede vervanger.

En dan de plaats. Zo'n tien minuten voor het officiële aanvangstijdstip kwamen wij aan in "de Rijver". We klopten elkaar al op de schouder dat we nog nooit zo mooi op tijd waren geweest. Het was een soort multifunctioneel buurtcentrum met wat zaaltjes, een bibliotheek en een sportzaal. In een van die zaaltjes vonden wij een heleboel kwetterende vogels in kooitjes. Het bleek een vogeltentoonstelling te zijn. De aanwezige man wist ons te vertellen dat het schaken een zaaltje verderop zou zijn, daarnaast leerde Ernst nog een paar dingen over vogels.

Maar het werd half acht, vijf over half acht,... en nog geen schaker in zicht. Wel liepen de vogelaars gestaag binnen, maar die wilden niet tegen ons schaken. We probeerden onze tegenstanders te bellen, maar bij de (vaste) nummers die op hun website stonden, werd niet opgenomen. Uiteindelijk belden zij het denksportcentrum met de vraag waar wij toch bleven?! Via-via werd uiteindelijk contact gelegd. Het bleek dat hun derde team als enige hun wedstrijden speelde op een andere locatie, namelijk de lokale voetbalkantine. Dat was namelijk een stuk gezelliger! Ongeveer op hetzelfde moment kwamen wij de eerste schaker tegen die voor hun interne kwam, hij vertelde ons hetzelfde.

Wij dus weer in de auto, naar de voetbalkantine. Thomas had goede herinneringen aan die plek, hij had er namelijk al eens voor de punten geknokt met zijn voetbalteam. We waren uiteindelijk bijna een half uur te laat, gelukkig waren zij zo sportief om de klokken nog niet aan te zetten. Het bleek dat de locatie goed op de SGS-site stond, maar dat er op hun eigen verenigingswebsite niets over vermeld werd. Tja....

Maar goed, tijd om te gaan schaken. Thomas haalde op bord 4 binnen 20 zetten de eerste paal van de dag binnen. Zijn tegenstander haalde in de opening twee zetten door elkaar, wat hem een pion kostte. Met een centrumpion meer had Thomas ook de betere stelling en kon hij gaan hakken en zagen. Toen dat hakwerk een vol stuk opleverde vond zijn tegenstander het wel best, zo haalde onze meneer Zaagmans zijn tweede punt van het seizoen binnen.

Joël aan bord 5 was ondertussen meer en meer in de problemen gekomen. Hij had een witveldige loper die langzamerhand zó slecht werd, dat zelfs een Heuveling zich ervoor zou schamen. Joël zat dus opgescheept met een grote pion, terwijl zijn tegenstander wel een werkend stuk had. Joël probeerde de tent gesloten te houden, maar uiteindelijk gebeurde het onvermijdelijke en moest hij de witte vlag hijsen.

Eén bord lager had Mike een symmetrische stelling, waarmee moeilijk wat te beginnen viel. Langzaam maar zeker verdwenen de stukken van het bord en een remise was het vrij logische resultaat. Er zullen nu zeker weer stemmen opgaan om Mike op bord 1 te zetten, met zijn befaamde Zeeland-tacktiek (vrij soepel remise maken tegen sterkere spelers) in het achterhoofd. Objectief was deze remise volkomen terecht, met P+P voor Mike tegen L+P was het eerder zijn tegenstander die ietsiepietsie beter stond. Maar het viel me wel op dat zijn tegenstander vrij uitgebreid gecomplimenteerd werd met zijn remise, dan krijg je toch het idee dat er misschien nog wel wat te halen viel....

Jasmijn kwam aan het staartbord onder een stoomwals van pionnen terecht. Langzaam maar onverbiddelijk schoven ze midden over het bord naar voren. Die pionnen werden uiteindelijk dames en toen was het pleit beslecht. De patgrapjes van Jasmijn mochten niet baten, het punt ging naar de tegenstander. Met nog 4 borden te gaan kwam EP5 dus op een achterstand; 2,5-1,5.

Onze invaller Mart kwam aan bord 7 een gezonde pion voor. Niet veel later gaf hij die pion op klassieke wijze weer terug door Lxh3 toe te laten, terwijl de zwarte dame zijn g-pion pende. Al snel verdween er een hoop materiaal. Mart ging op niet al te handige wijze het pionneneindspel in, want hij liet de zwarte koning alvast een stukje naar voren komen voordat hij de laatste stukken ruilde. In een voor de rest symmetrisch pionneneindspel bood zijn tegenstander remise aan, wat gelijk werd aangenomen. Daarmee kwam Mart goed weg, want een echte melker in de stijl van  Erwin l'Ami had het hem nog flink lastig kunnen maken.

Nog bezig waren de drie topborden, waar we 2,5 punt moesten halen voor de overwinning. De eerste klap kwam op naam van Ernst aan bord 2. Hij won een pion maar moest die ook weer teruggeven. De koning van zijn tegenstander kreeg het echter wel steeds benauwder. Uiteindelijk kon die de boel niet meer bij elkaar houden en na een enorme afwikkeling had Ernst een loper en pionnen tegenover enkel pionnen. Dat liet zijn tegenstander zich niet meer bewijzen, zo was de stand weer gelijk.

Captain Dion had zichzelf aan bord 3 gezet. Hij kreeg ook een bijna volledige muur van pionnen midden over het bord, met voor beide partijen twee torens en een paard. Dion had een dubbele g-pion, maar een dubbelpion betekent natuurlijk ook een open lijn. Die open f-lijn gebruikte hij maximaal om vernietigend binnen te komen met zijn stukken. De slotfase van de partij heb ik niet gezien, maar het punt was er: 4-3 voorsprong.

En toen was alleen de ondergetekende nog bezig aan bord 1. Ik speelde tegen Marc Norden, wiens naam en gezicht die ik uit Vlissingen nog herkende. Na een Slavische variant van het damegambiet bereikte ik eigenlijk niets, behalve dat zijn loper op g6 een beetje werkloos tegen mijn stevig gedekte pion op e4 stond aan te kijken. De enige manier om daarvan te profiteren was door dame en torens af te ruilen over de open d-lijn.

Als mijn tegenstander het handiger had gespeeld was er niets aan de hand geweest, maar nu kwam het gehoopte scenario uit. Zijn loper stond werkeloos toe te kijken, mijn loper domineerde zijn paard en mijn paard zou straffeloos pionnen kunnen gaan eten. Mijn tegenstander probeerde daarom een wanhoops-pionoffer, maar het overblijvende eindspel van loper+pluspion tegen paard is normaal gesproken gewonnen. In de tijdnoodfase slaagde ik er nog bijna in om de zaak te verprutsen (objectief gezien was het op enig moment misschien wel verprutst), maar om 1 minuut na middernacht haalde mijn a-pion de overkant en was de winst binnen. In totaal een 3-5 overwinning dus, we maken nog steeds kans op promotie!

Jasper Reichardt