En Passant heeft de thuiswedstrijd tegen koploper Homburg Apeldoorn niet kunnen winnen. Na een eindfase met veel tijdnood werd het 4-4.
Het was de kans voor En Passant om de koppositie over te nemen van Homburg Apeldoorn 2. Na het eerdere verlies in Enschede tegen Dr. Max Euwe, hadden we het succes weer in eigen hand gekregen omdat het team uit Enschede op hun beurt verloor van Groningen 2. Homburg had ondertussen averij opgelopen door een gelijkspel tegen het 2e team van HSG. De wedstrijd van afgelopen zaterdag was dus de kraker van het seizoen, maar het gehoopte succes kwam er niet. Er werd niet verloren, maar het gemiste punt zorgt ervoor dat En Passant nu twee teams boven zich moet dulden, en moet hopen op een misstap van Homburg in een volgende ronde.
Het lijkt erop dat En Passant simpelweg tekort komt om kampioen te worden in de 2e klasse. Dat ligt niet aan de hoogste borden, waarin de schaakmeesters punt na punt binnenhalen. De onderste borden lijken te zwak of niet in vorm.
En Passant begon overigens met een voorsprong aan de wedstrijd. Bruno Carlier was zaterdag verhinderd en had daarom in de voorafgaande week al vooruit gespeeld tegen Tom Meurs, een van de sterkste spelers van het team uit Apeldoorn. Carlier won via een prachtig loperoffer.
Door deze voorsprong was er nog 3,5 punt nodig om te winnen, maar het werden er slechts 3. Grootmeester Genna Sosonko speelde aan het eerste bord zijn vertrouwde Siciliaan. Zijn tegenstander Holger Lehmann moest veel tijd verbruiken om de ideeën van Sosonko bij te benen. Lehmann miste een kans door in plaats van op c2 te slaan De1 te spelen. Hij zag het niet, en na de tijdcontrole stortte het in bij de Duitser. Sosonko dreigde mat, en om dat te voorkomen moest Lehmann alles verkopen wat hij had. Sosonko bracht zo de stand op 2-1, want Sjoerd Drent had ondertussen al verloren, en wel van Armen Hachian, een jonge speler met Iraanse roots. Drent moest een veilig heenkomen zoeken met zijn paarden, maar zijn stelling zag er niet veilig uit. Na pionverlies begon hij lang na te denken, en zonder sneller te spelen ging hij door zijn vlag. Niet lang daarna ging nog een speler van En Passant door zijn vlag. Dick de Graaf, die voorafgaand aan de wedstrijd alle spelers had voorzien van een lekkere gebakken vis, speelde tegen de sterke Erik Smit. Hij zette zijn spel rustig op, maar verbruikte ook zeeën van tijd. De tijdnood was niet meer te overwinnen, hij haalde slechts 37 van de vereiste 40 zetten, en verloor bovendien veel materiaal.
Manuel Bosboom kreeg aan bord twee zijn oud clubgenoot Martin van Dommelen tegenover zich. Bosboom speelde weer eens Tg1, waarbij hij met zijn g-pion naar de overkant ging rennen. Van Dommelen ruilde de pion, maar daarmee kreeg Bosboom een open lijn richting de koning. De zege was niet veel later een feit, en daarmee boekte Bosboom alweer zijn dertiende overwinning, in evenzoveel competitiewedstrijden voor En Passant!
Hans Böhm speelde tegen Freddie van der Elburg een lastige stelling. Böhm wist zich knap uit de moeilijkheden te spelen, waarin hij afruilde naar een eindspel waarin hij een pion meer had. Het leek erg remise, maar vanwege de stand op de overige borden moest Böhm doorspelen. Hij probeerde wat hij kon, en wist een stelling te bereiken waarin hij een toren en een loper overhield, tegen slechts een toren voor de tegenstander. Theoretisch wellicht gewonnen, maar in tijdnood een hele lastige klus om te verzilveren. Na bijna zes uur schaken gaf Böhm remise.
Het werd duidelijk dat de kans op een overwinning nihil was geworden, toen invaller Laurents van Twillert aan bord acht de strijd moest staken. Hij ging lang gelijk op met zijn tegenstander, Marcel Boel. Ondanks het verschil in elo-speelsterkte, leek Van Twillert goede remisekansen te hebben. In een toreneindspel liet Boel toch zijn kwaliteit zien, won een pion en drukte Van Twillert naar achteren. Er ging nog een pion verloren en Van Twillert ging door zijn vlag. Als laatste bleef Richard Vedder over die met wit tegen Maarten Beekhuis speelde. Vedder, de laatste maanden hopeloos uit vorm, kwam goed uit de opening door een pion te winnen. Met twee sterke lopers leek Vedder beduidend voordeel te hebben, maar Beekhuis benutte de compensatie die hij kreeg omdat Vedder nog moest rokeren. De pion voorsprong moest teruggegeven worden, en na dameruil hield Vedder een verdedigende loper over tegen een sterk paard. De partij leek verloren te gaan, maar door ontzettende tijdnood aan beide kanten kon het nog alle kanten op. Beide spelers ranselden de klok, en Vedder leek Beekhuis door de vlag te gaan jagen, en door de gelijke stand zou dit de overwinning voor En Passant gebracht hebben. De stelling belandde in zetherhaling, Beekhuis dreigde winnend te promoveren, maar dat zou allicht tijd gekost hebben terwijl Beekhuis nog maar acht seconden op de klok overhield. Op die manier wilde Vedder niet winnen, en bood sportief remise aan.
Met Viktor erbij hadden we misschien gewonnen?
Groningen 2 en Dr. Max Euwe wisten ook niet te winnen, waardoor Homburg Apeldoorn favoriet is geworden. Volgende ronde: Apeldoorn 2 - Groningen 2 en EP mag naar Amsterdam, tegen Fischer Z.
| 1 | Genna Sosonko | Holger Lehmann | 1-0 |
| 2 | Manuel Bosboom | Martin van Dommelen | 1-0 |
| 3 | Bruno Carlier | Tom Meurs | 1-0 |
| 4 | Hans Böhm | Freddie van der Elburg | ½½ |
| 5 | Dick de Graaf | Erik Smit | 0-1 |
| 6 | Richard Vedder | Maarten Beekhuis | ½½ |
| 7 | Sjoerd Drent | Armen Hachian | 0-1 |
| 8 | Laurents van Twillert | Marcel Boel | 0-1 |
Verslag Homburg Apeldoorn 2.
Al sinds dat we na de vorige ronde constateerden dat we aan de kop van de ranglijst stonden hield ons de vraag bezig wat te doen met de wedstrijd tegen En Passant. De eerste voorwaarde die gesteld werd was dat er geen enkele speler uitgeleend zou worden aan een ander team. Dat was ook wel nodig omdat tegelijkertijd met deze ronde de Bundesliga werd gespeeld en dus het 1e team mensen tekort zou komen, 3 wel te verstaan. Dat werd opgelost door o.a. Thomas Beerdsen zijn debuut te laten maken in de Meesterklasse.
Mooi, het eerste probleem de wereld uitgeholpen, kunnen we door naar het volgende: wat als hij komt en wie speelt er dan tegen hem, en hoe zetten we de spelers verder nee. Met die persoon werd Kortchnoi bedoeld, uiteraard een enorme versterking voor de tegenstander. Omdat Holger tot nu toe in deze competitie alle partijen aan het eerste bord had gezeten had hij het meeste recht erop om tegen Kortchnoi te mogen spelen. Dat was ook duidelijk en konden we verder kijken naar de rest van de borden, doen we een "tactische" opstelling of zetten we iedereen neer zoals we normaal zouden doen.
De discussie en algemene indruk die volgde was dat het eigenlijk niet zou uitmaken of we iets slims zouden bedenken of dat we de normale opstelling deden. De gemiddelde tegenstand was (vooral aan de hoge borden) in principe te hoog om iets verrassends uit de hoed te toveren. Maar uiteindelijk zou er toch een alternatieve opstelling worden bedacht die min of meer tot stand was gekomen bij een paar biertjes, over die "paar" biertjes lopen trouwens de geruchten uiteen, getuige een vaag mailtje van ene niet nader met voornaam genoemde M.B....
En Passant deed het verzoek om de partij van Bruno Carlier vooruit te mogen spelen omdat deze verplichtingen had op de speeldag. Normaal doen we dat niet omdat we altijd als een team naar de wedstrijden gaan, maar toch legde ik deze vraag bij de spelers neer. Een aantal duidelijke niet-vooruit-willen-spelen kwamen binnen als antwoord, maar Maarten Beekhuis toonde zich in eerste instantie bereidt de partij vooruit te willen spelen. Wij mochten de kleur en het bord kiezen, dus dat werd bord 3 en dus met de witte kleuren. Mooi, ook weer geregeld. Maar toen dat alles gewoon leek door te gaan, wilde Tom Meurs toch in de plaats van Maarten te willen spelen. Zo geschiede dat dan maar. Kun je je goed voorbereiden op iemand als Carlier, de tegenstand blijft sterk, dus we zien wel hoe het loopt.
De partij werd op 8 december gespeeld tijdens de normale clubavond en tegelijk met een andere OSBO-competitie wedstrijd van het 5e team, wel zo gezellig in plaats van een klein zaaltje. Of het nu een voor- of nadeel was zal je nooit weten maar het speeltempo moest natuurlijk aangepast worden naar de avond, en dus maar 2 uur p.p.p.p. Als je het goed beschouwd werd het een partij uit een stuk in het voordeel van Bruno Carlier, en daar valt niets op af te dingen. De opening was Caro Kann en Tom had na 16 zetten al zijn pionnen een of meer velden naar voren gezet en dus de stelling zeer open gemaakt. Carlier werd teruggedrongen tot in de eigen regionen en net op dat moment zette Tom niet door. Op 15... f6 reageerde hij net iets afwachtend waarna Bruno met het loperoffer Lxe5 de stelling open gooide. Vanaf daar was het alleen maar pionnen ruimen en een heksenjacht op de witte koning die met het zweet in de bilnaad allemaal gemene zwarte stukken op zich af zag komen. Terecht valt er niets aan te merken op deze strakke overwinning van Carlier.
Dus konden we op zaterdag met een 1-0 achterstand naar Bunschoten vertrekken om daar af te wachten wat voor spelers Guido uit de hoed had getoverd. Met 2 verschillende opstellingen bij de hand en een leeg formulier voor een verrassing zaten we onder het genot van de gebakken visjes uit te vogelen wie er zouden spelen. Maar de enige die we zagen was Éminence Hans Böhm, de overige spelers waren in een file terecht gekomen. Hmmm, wat nu te doen met de opstelling, Holger wilde nog wachten maar Freddie die eigenlijk graag tegen Bosboom had gespeeld, vond het wel best zo. Dan toch maar van onze eigen kracht uitgaan. Maar toch hadden we een aantal aanpassingen gedaan ten opzichte van de vertrouwde volgorde. Martin werd naar voren gezet, en Armen en Marcel namen de aanval in de achterhoede op zich. Freddie die zich langzamerhand weer in vorm begint te voelen komen nam plaats aan bord 4. Toen iedereen aanwezig was bleek dat Kortchnoi toch niet was over gekomen uit Londen.
De eenvoudige opmerking van teamleider Guido de Romph was dat we dat eigenlijk wel hadden kunnen verwachten. Temeer omdat hij natuurlijk niet meer een van de jongste is en een snelle reis heen en weer te vermoeiend voor hem zou zijn, iets wat eerder ook al was voorgekomen. Maar dan blijft nog de vraag of we hier profijt van kunnen trekken of dat we hier weggespeeld zouden worden door de kracht van En Passant aan de hoge borden, hoe anders zou het lopen. Kon Homburg de aanval op de koppositie weerstaan of kon En Passant het tij ten gunste keren en langzaam aanspraak gaan maken leidende rol in de 2e Klasse A. Het werd een enorm spannende middag in het Denksportcentrum, en het was duidelijk te voelen dat de belangen groot waren in deze match.
Na ongeveer 2½-3 uur was er weinig tekening in de strijd te zien, en het was dan ook wachten dat we naar de tijdnoodfase zouden gaan, dan zouden er vanzelf koppen gaan rollen. En dat duurde dan ook niet lang. De eerste die daaraan begon was Armen en dat vanuit een niets-aan-de-hand stelling. Vanuit een Spaanse opening waren zo ongeveer alle stukken geruild en had Armen een paard en tegenstander Sjoerd Drent een loper met allebei de dame er nog bij. Zoals wel vaker gebeurd bij de partijen van Armen lijkt er niets te gebeuren en dan opeens vallen er harde klappen. Waarschijnlijk ook opgejaagd door de opkomende tijdnood begaat Sjoerd Drent achter elkaar 2 misstappen die direct dodelijk zijn, er rest hem tevens ook geen tijd meer om die problemen op te lossen. De nederlaag van Tom Meurs is weer recht gezet.
Toch komen we weer op achterstand omdat Martin het kan bolwerken tegen Manuel Bosboom. Martin vindt het bij voorbaat al niet prettig om tegen Manuel te spelen en dat zal er ook wel toe hebben bijgedragen dat het een moeilijke middag voor hem was. Martin vertelde na afloop dat je weet dat hij ten aanval gaat komen, maar dat je nooit weet waarvandaan hij uit zijn loopgraven komt. In deze partij begon Bosboom met 1.b3 en dan kun je al wel nagaan dat hij weer sluwe plannen heeft richting de koningsvleugel. Martin heeft te weinig ruimte om zich los te kunnen wrikken uit de omsingeling en vergeet dan ook nog tot overmaat van ramp zijn dame weg te zetten. 2-1 voorsprong voor En Passant.
Maar er liep blijkbaar iemand in de zaal rond met enorme soepele jojo want nog geen 5 minuten later was de stand weer gelijk omdat Erik C. Smit Dick de Graaf compleet in zijn eigen netten had ingesnoerd. Ga er maar vanuit dat Erik enorm getergd was en er op gebrand was om nu eens niet te verliezen na 2 nederlagen en een lastige remise in deze competitie. Dick de Graaf had er voor gezorgd dat we voor de wedstrijd konden smikkelen en smullen van een gebakken visje, super! Maar ook moest hij daarna weer even onder de douche om fris en fruitig achter het bord plaats te kunnen nemen. Terug gekomen in de zaal wilde hij wel even weten wie er tegenover hem aan het bord zat: Erik Smit, da's best wel een goeie. Die opmerking bracht hem er toe met enige voorzichtigheid ten strijde te gaan, en niet gelijk ten aanval te trekken. Maar de tijd dat hij later kwam zal hem parten hebben gespeeld want Erik kon ruim de tijd nemen om de omstrengeling te voltooien. Het moet heerlijk spelen zijn geweest voor Erik want alles wat Dick de Graaf deed werd weerlegd met weer een strakkere strop. Dat Dick uiteindelijk door zijn vlag ging deed niet meer ter zake, de stelling was totaal verloren. Trouwens, wie heeft die jojo nu weer gejat?
Ja hoor, Genna Sosonko loopt er mee. Het is al wel duidelijk dat hij de volgende was die het punt scoorde, en wel tegen Holger Lehmann. In een gesloten Siciliaan had Holger zich kranig geweerd tegen de geslepen vos hoewel het altijd moeilijk blijft om tegen zo'n ervaren persoon iets uit te richten. Op het oog had Sosonko altijd het overwicht in de partij maar Holger kreeg ook zijn kansen. Sosonko ruilt een toren tegen een paard en loper en met een op het oog ongedekte koning lijkt het zeer lastig te worden voor Holger. Toch gaat in tijdnood Sosonko in de fout, maar Holger weet er geen gebruik van te maken, helaas. In de veronderstelling dat alles wel zal winnen schuift hij zijn pion naar c2, en Holger slaat deze eraf om gelijk aan de overkant weer de dame in het spel te brengen. Daar beging hij helaas de fout want als hij 36.De1 had gespeeld zouden de rollen opeens omgedraaid zijn geweest. Het mocht niet zo zijn want daarna was het gewoon uit en wint Sosonko. Het is dus weer een voorsprong voor En Passant.
En dan begint de spanning pas echt toe te nemen, want in de drie resterende partijen lijkt Homburg het betere van het spel te hebben. Zelfs Sosonko, die ik tegen kom op de trap, moet dit toegeven en volgens hem gaan wij net met een punt winnen. Toch fijn om zoiets van hem te horen, het geeft je een zonnige blik op de wedstrijd. Maar zoals een wijs schaker ooit zei: er is niets moeilijker dan een gewonnen staande partij te winnen.
Marcel Boel kreeg weer een middagje antischaak op zijn bordje gepresenteerd. En geef Laurens van Twillert eens ongelijk, met een rating die bijna 200 punten lager is dan die van Marcel. Dan laat je uiteraard hem toch het spel maken, en mag hij laten zen dat hij beter is. Tuurlijk is het te begrijpen dat Marcel ietwat gefrustreerd door raakt want iedereen wil een opwindende partij hebben. Maar toch door stug doorgaan weet Marcel ver na de tijdcontrole iets meer spel te krijgen. Hij weet de a-pion vrij te spelen en Laurens kan dan alleen maar afwachten wat er over hem heen gaat komen. Wat er gaat komen, komt van ver en het is de zwarte koningsmamba die heel sluw en sissend de witte stelling binnen sluipt. Een afdoend middel hier tegen is niet meer te vinden en geholpen door de wegtikkende seconden gaat Laurens door de vlag. Mooi, inleveren die jojo maar weer! Het is 3-3 en nu blijft iedereen er af.
Freddie van der Elburg had een te lange slechte periode die eindelijk in de vorige ronde werd afgesloten met een overwinning. En afgelopen dinsdag kon hij mij tevreden vertellen dat de vorm weer aan het terug komen was, nadat hij Thomas Beerdsen in de interne competitie had verslagen. Nu mocht hij het opnemen tegen Hans Böhm en dat deed hij voorbeeldig. Eigenlijk had hij vanwege de goede onderlinge score tegen Bosboom willen spelen maar dat ging dus niet door. Freddie speelde gewoon een puike partij en het kostte Hans Böhm veel moeite en ook tijd om niet onder de voet te worden gelopen. Maar net toen Freddie het voordeel nog verder naar zich had kunnen trekken ging hij net iets te optimistisch te werk. In de hoop dat de c-pion een sterke voorpost zou kunnen zijn en voor onrust had kunnen verzuimde stokte de machine en kon Böhm zich los wrikken. Zichtbaar geïrriteerd moet Freddie toezien dat hij opeens met een eindspel zit opgezadeld waarin hij een pion minder heeft. Maar ook Sosonko ziet dat het remise moet worden. Dat wordt het uiteindelijk ook maar het scheelde niet veel of Freddie had zijn koning neer moeten leggen. Aan de andere kant mag Böhm van geluk spreken dat hij nog net tijd genoeg had om de remise te forceren, want met een loper alleen kun je niet winnen. En dan mag Freddie zich daarna weer gelukkig prijzen dat Böhm niet genoeg tijd had om te ontdekken dat hij 1 zet voor het forceren van de remise gewonnen staat ... Dat is het leuke als je dag na de wedstrijd alle partijen door Fritz laat analyseren.
En dan blijft er nog een partij over, en die eindigde pas om een paar minuten na 7 uur, met in totaal nog iets van 35 seconden officiële speeltijd over. Het was weer de typische Maarten Beekhuis partij. Partij beginnen, slechter staan, pion verliezen, nog een pion, belabberde waardeloze stelling, maar we gaan toch nog gewoon door met schaken, en dan langzaam weer terugkomen in de partij. Je moet er bij geweest zijn om het te geloven en gezien te hebben. Maarten speelt tegen Richard Vedder die een slecht seizoen mee maakt. Hij had verwacht tegen Freddie of Marcel te moeten spelen, dus wat dat betreft heeft de omwisseling in de opstelling wel enig positief effect gehad voor ons. Maar Vedder speelt de opening gewoon goed, en forceert Maarten tot een fout, waarna hij meedogenloos inslaat op b6. Toch doet de aanwezige vormcrisis hem verkeerde beslissingen nemen, waardoor Maarten zich terug kan vechten en zelfs een gewonnen stelling kan bereiken. Waar hij had kunnen winnen weet hij zelf ook niet meer, want blijkbaar kun je dan niet meer de goede zetten vinden. Er ontstaat een enorm zenuwslopend eindspel met wederzijdse tijdnood, waarin Richard zelfs wordt aangespoord om Deur tuh Goan om zodoende Maarten door de vlag te jagen. Dat had waarschijnlijk niets uitgemaakt, want dan had Maarten altijd nog remise kunnen claimen omdat wit geen winstpoging deed en op de klok zou spelen. Zo ver liet Richard het niet komen en bood sportief in de geest van de wedstrijd remise aan, wat uiteraard werd geaccepteerd. Einduitslag 4-4.
Dit was een wedstrijd waar we in eerste instantie tegen opkeken vanwege de grote namen bij onze tegenstander, maar als je het nu bekijkt had er meer ingezeten voor ons. Wat als we de partij van Tom Meurs niet vooruit hadden laten spelen, misschien was En Passant dan wel gedwongen geweest een mindere speler in te zetten en hadden wij daarvan kunnen profiteren. Dat weet je niet, zoals het nu ging was het een sportieve strijd maar wel een die tot op het bot werd uitgevochten en een uitslag kreeg zoals die misschien hoorde te zijn. Wij staan nog steeds aan kop, mede omdat Max Euwe weer niet floreert, en ook gelijk speelt. Hoe het verder gaat in deze klasse lijkt dan ook kijken in een Glazen Bol en wie weet wat hij of zij daarin ziet mag het zeggen. Het blijft spannend, net als deze middag in Bunschoten...